87 2

Ce - atologia

87

Piegi (ephelides)

Plamy koloru kawy z mlekiem (cafe au lait)

Plamy soczewicowate (lentigo simplex)

Plamy starcze (lentigo senilis)

Znamię skórno-naskórkowe (junction naevus)

r odawki łojotokowe (verrucae seborrhoicae)

Znamię komórkowe typu compound

S*: me zmiany barwnikowe to nagromadzenie pigmentu w m anocytów w naskórku lub skórze właściwej.

Znamię skórne

i. Ich cechą wspólną jest odgraniczenie skupiska

lechą wspólną wszystkich znamion barwnikowych e-st odgraniczone namnożenie się melanocytów. -'zeciętnie każdy człowiek ma od trzydziestu do ecdziesięciu znamion (naevi). Po urodzeniu na cie-e znajduje się przeważnie niewiele znamion, są płytce i bardzo jasne. Rosną proporcjonalnie do wzrostu : ała. Inne znamiona pojawiają się w dzieciństwie, aby w okresie dojrzewania osiągnąć ostateczną liczbę i wielkość. Nowe znamiona mogą pojawić e również w wieku dojrzałym. Właśnie one z dużym - 'awdopodobieństwem mogą się przekształcić w czerniaki. Wszystkie znamiona sprawiają wrażenie jedno-tych pod względem budowy i zabarwienia.

Znamię powstaje przez tworzenie się gniazd komórek znamionowych. Na granicy skórno-naskórkowej (junction) tworzą się kłębiaste zawiązki komórek powstałe z nagromadzenia melanocytów. Takie zgrupowania komórek szybko rosną i z biegiem lat naciekają do skóry właściwej. Komórki znamionowe (zmienione melanocyty) w momencie przemieszczenia się do skóry właściwej tracą zdolność wytwarzania me-laniny, dlatego są one często bezbarwne.

Znamię skórno-naskórkowe (junction naevus) to małe (średnica kilku milimetrów), płaskie i ledwo wyczuwalne okrągłe lub owalne zmiany. Występują na całym