Anka09

NA UBOCZU

Mamo, ja nie wierzę w żadne gusła: czarny kot, trzynastka, wyjazd w poniedziałek, a czasem’ w oczy zajrzy taka pustka,

0    której nie wiedziałem.

Mama miała wstręt do myszy,

Anka nie znosiła pająków, a ja czasem nie znoszę ciszy

1    za dnia białego się błąkam.

Czasem jest mi jeszcze trochę gorzej, niż może być od chwil najgorszych, a wtedy myślę: możę połknę i tę gorycz.

Na grób córki rzadko chodzę (mógłbym taksówką), ale tam myszy są po drodze, poniedziałki, trzynastek mnóstwo.

Nie wierzę ja w żadne przesądy, v materialista dziejowy,    .

a jak sobie na uboczu siądę: słowo, płaczące słowo.

JASNOŚĆ

Obudziłem dobrego pisarza, byłem trochę zawiany; to się zdarza,

jestem z tego przesadnie znany.

Obudziłem go w dobrym celu i wiersz położyłem obok, powiedziałem mu; „Przyjacielu, patrz; obłok,

przyjrzyj się, to moja córka, widzisz, fruwa, spójrz - takie same piórka. i łeb mi się mgłą zasnuwa...

A ja z tej mgły chcę uciec w jasność,

powrócić do jasności, powrócić, zasnąć.

365