assembler�86� 1

182 6. Makrojęzyk asemblera MASM

Powyższe wywołania wygenerują następujące rozwinięcie

MOV AL,BAJT_2 MOV BAJT1,AL PUSH SLOWO_2 POP SŁOWO 1 CALL BLAD

PUSH WORD PTR PODWOJNE_2 POP WORD PTR PODWÓJNEJ PUSH WORD PTR PODWOJNE 2 + 2

POP WORD PTR PODWOJNE1 + 2    4

• Makroinstrukcja pozwalająca wywołać dowolny podprogram w danym lub innym segmencie z możliwością przekazywania parametrów przez stos.

PODPROGRAM MACRO NAZWA, TYP, PARAMETR

PUSH AX

IRP Z, < PARAMETR >    ;parametr przekazany

MOV AX,Z    ;przez stos

PUSH AX ENDM

CALL TYP PTR NAZWA    ;właściwy podprogram

POP AX

ENDM

Wywołanie może mieć przykładowo postać

PODPROGRAM OBLICZ, NEAR, < < OFFSET ZMIENNA > ,TYPE ZMIENNA > >

i wygenerować rozwinięcie

PUSH AX

MOV AX, OFFSET ZMIENNA PUSH AX

MOV AX, TYPE ZMIENNA PUSH AX

CALL NEAR PTR OBLICZ POP AX

powered by

Mi sio!

7. Wybrane techniki programowania

7.1. Podprogramy. Praca z segmentami stosu

Jedną z podstawowych cech współczesnych dobrze skonstruowanych programów, niezależnie od języka w jakim są one napisane, jest ich modułowość. Cały program podzielony na moduły, dla których wielkość listingu nie powinna przekraczać 1-3 strony, staje się bardziej czytelny, a przede wszystkim łatwiejszy do uruchomienia, testowania i modyfikowania. Poszczególne moduły mogą być przygotowywane przez różnych programistów i wykorzystywane w różnych programach w zależności od potrzeb. Podstawowym narzędziem są podprogramy. W skrajnym przypadku program główny może składać się wyłącznie z wywołań podprogramów. Podział pamięci mikroprocesorów 8086/8088 na segmenty fizyczne, a programów napisanych w języku asemblerowym mikroprocesorów 8086/8088 na segmenty logiczne to dodatkowe mechanizmy ułatwiające, a czasem wręcz narzucające modułową budowę programów.

Program główny

fys. 7.1. Technika korzystania z podprogramów