W astrofotografii rola aparatu fotograficznego sprowadza się głównie do funkcji kasety na błonę fotograficzną, chociaż dostępne czasy ekspozycji, rodzaj migawki, jasność matówki czy inne parametry także są istotne. Wynika to z tego. że na ogól montujemy tylko korpus aparatu do teleskopu poprzez odpowiednią przystawkę, a czas ekspozycji (naświetlania) dobieramy sami (nie wykorzystujemy światłomierza w aparacie). O tym. dlaczego nie należy stosować migawki aparatu, zwłaszcza przy ogniskowych powyżej 500-800 mm. dowiemy się w rozdziale 3. Coraz więcej osób ma lustrzanki AF (ang. autofocus - automatyczne ustawianie ostrości), uważam więc. że warto omówić kilka najbardziej popularnych modeli. Zanim jednak zajmiemy się konkretnymi konstrukcjami, warto przyswoić sobie kilka pojęć związanych z aparatami fotograficznymi. Oto ważniejsze z nich:
Pomiar światła. Jest to sposób mierzenia ilości światła przechodzącego przez obiektyw za pomocą układu pomiarowego aparatu. Układ pomiarowy może mierzyć (i następnie uśredniać) strumień światła z różnej wielkości obszarów w fotografowanym kadrze. Wyróżniamy trzy sposoby pomiaru strumienia światła: centralny z uwypukleniem środka pola. wielkopo-lowy i punktowy (rys. 25).
obszar kadru, z którego mierzona jest ilość światła
pomiar wielkopolowy
pomiar centralny z uwypukleniem środka pola
pomiar punktowy
Rys. 25. Trzy sposoby pomiaru strumienia światła.
Większość dostępnych lustrzanek to aparaty ze światłomierzem o pomiarze centralnym z uwypukleniem środka pola. Za pomocą różnych sposobów pomiaru światła uzyskujemy różne wartości parametru czasu ekspozycji (dla dowolnego fotografowanego motywu). Dla przykładu Canon EOS-100 (z obiektywem 500 mm;//8) przy fotografowaniu Księżyca w pełni wskazuje wartość czasu naświetlania: 1/180 s (pomiar punktowy), 1/8 s (pomiar centralny z uwypukleniem środka pola), 1/4 s (pomiar wielkopolowy). Wartości odnoszą się do filmu o czułości 800 ASA,
Rodzaje ekspozycji. Dostępne są na ogół trzy sposoby ustalania parametrów ekspozycji: ręczny, automatyczny oraz program. W astrofotografii przydatny jest ten pierwszy, gdyż nie istnieją programy do robienia zdjęć astronomicznych, a automatyka, z wyjątkiem fotografowania Słońca i Księżyca, jest całkowicie bezużyteczna.