80,81 3

SW

_ «

w pi/cdszkolu, nic budowa! z nimi doinkd ta! zabawek, t>Lko ziewał, ho się nudził, pokazują, jak lcniuftzek ziewał. Kiedy dzi« spaceru zbierały liście, leniuszkywi nic nachylić, więc szedł na końcu i ziewał. Dzi< stroją to. Ho powrocie ze spaceru przedszli to, co widziały na wycieczce, a łeniuszka pusta, nic nic mógł sobie przypomnieć, nudził się i ziewał. Dzieci znów naśladują leniuRzka, A wieczorem, kiedy szedł spać, był¹ czony tym ziewaniem, tym leniuchowanie ziewał. Dzieci ol>razują to znowu.

Ćwiczenie to ma zarówno charakter uśpi dolną szczękę, jak i rozluźniając!,' mięśnie całe i narządów mownych. Zalecane jest v.' przyf aośd artykulacyjnyeh i przy jąkaniu. Można a tę zabawę w przypadku trudności '/. wymową sf wargowych (/», p', b, b', m, tri), ;ilc z wyraźnym | czcuiciu dwu faz: otwarcia i zamknięcia Kolejnym ćwiczeniem jest przesuwanie opv dolnej szczęki w prawo i w lewo, a także nifl suwanie do przodu i cofanie do pozycji wyjś Stosuje się w przypadku dzieci z mcprawi< zgryzem: wysuwanie do przodu i nagryzanie zębami gómej wargi przy tylozgryzie, "ag górnymi zębami dolnej wargi przy przode Ćwicz,cnia te należy konsultować z ortodontą. Wymienione wyżej ćwiczenia można stosować ta! zamkniętych wargach. Połączeniem wszystkie zabawa A^Ta pastwisku. Dzieci naśladują żucie wykonując pr/ed lusterkiem mchy szczęki w i w lewo, do przodu i do tyłu, opuszczając ją i m Następnie dołącza się do tego ćwiczenia gimnas (w przerwie między żuciem dzieci chodzą na cz naśladując chodzenie krowy na pastwisku), ćwic fołiacyjne (dzieci naśladują głos zwicr/ęcia: 80

Ifdzy żuciem i chodzeniem) oraz ćwiczenia logo-■nt- (poszczególne czynności: żucie, chodzenie jtttme dzieci wykonują na określony sygnał).

'ferma mir"

■One ii i < ■ !n usprawnienie warg, muszą uwzględniać ■hmnicznc mchy obu warg oraz samodzielne my wargi górnej i dolnej. Wpływają one mi musku-urc policzków i muskulaturę mimiczną w ogóle. Uczenia należy rozpoczynać od kształcenia zdolności Wdania warg w pozycjach krańcowych: maksymalne oddalenie od siebie wargi górnej olnej (juk przy wymowie samogłoski a; por. ćwicze-t dolnej szczęki w^; zabawie Ltmw&ek — str. 79 — 50); w maksymalne oddalenie kącików ust (charaktery?,ty-Mnr dla samogłoski i); zabawa w Uśmiech słoneczka; ■odczas śpiewania piosenki Słoneczko dzieci uśinie-ftflją się „od ucha do ucha”, widać zęby (zęby trzonu-iłc zaciśnięte); urozmaiceniem zabawy moż.c być ^L(r«d>icnic wydzieranki przedstawiającej słoneczko, z !«/•;:< linieniem uśmiechu, (rys. 22);

- _v Uy». 22.

maksymalne zbliżenie do siebie kącików ust, utworzenie ryjka (lejka) - jest. to układ istotny przy wymawianiu samogłoski u uraz przy spółgłoskach v, i i, i. Przedłużeniem zabawy może być robienie

inek z ziemniaków (rys. 23).

UMTmy poprawnej wrot>»y

81