bulenda4

uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia;

7)    w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6, jeśli schroniła się ona w miejscu trudno dostępnym, a z okoliczności towarzyszących wynika, że może użyć broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu;

8)    w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, materiały zawierające informacje niejawne, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe;

9)    w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeśli:

a)    ucieczka osoby pozbawionej wolności stwarza zagrożenie dla życia albo zdrowia ludzkiego,

b)    istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć broni palnej, materiałów wybuchowych lub niebezpiecznego narzędzia,

c)    pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia przestępstw, o których mowa w pkt 6.

2.    W działaniach oddziałów i pododdziałów zwartych Policji użycie broni palnej może nastąpić tylko na rozkaz ich dowódcy.

3.    Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto brom palnej.

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dsla 8 lutego 2005 r.

ItKK 325/04

Nie można zasadnie twierdzić, że doprowadzenie przez funkcjonariuszy policji do komendy w celu ustalenia tożsamości osoby, która odmówiła podania danych personalnych, stanowiło przekroczenie ich uprawnień i obowiązków. Jako dopuszczalne w praktyce trzeba uznać takie sytuacje, w których funkcjonariusz policji doprowadza osobę podejrzaną o popełnienie wykroczenia do jednostki policji, by tam dokonać niezbędnych czynności sprawdzających, wyjaśniających lub dowodowych.

Postanowienie

Sądu Apelacyjnego w Katowicach

z dnia 10 marca 2010 r.

II AKz 145/I0

Oskarżony został zatrzymany w miejscu zamieszkania, nie znaleziono w jego mieszkaniu jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, aby planował ucieczkę, w postaci chociażby fałszywych dokumentów czy też biletów na podróż. Nie może czynić realną obawy ucieczki lub ukrycia się oskarżonego sam fakt, że oskarżony, dopuszczając się przestępstw oszustwa na szkodę pokrzywdzonych, przedstawiał się w rozmowach telefonicznych jako inna osoba oraz fakt, że inny podejrzany o współudział w zarzucanych oskarżonym przestępstwach uciekł za granicę i obecnie trwają jego poszukiwania.