CCF20081011 1

Chemia Żywności - własność Katedra Anali/.y i Oceny Jakości Żywności AR w Krakowie - 2008/2009

Barwniki sztuczne

Barwniki syntetyczne w porównaniu z naturalnymi mają większą moc barwienia (wyj. betalainy), są bardziej trwałe, łatwiejsze w użyciu oraz tańsze. Są to barwniki o bardzo różnorodnej strukturze np. mono-, di- i triazowe, triarylomctanowc, ksantofilowe, indolowe, chinolinowe.

W przemyśle spożywczym stosowane są mieszaniny barwników syntetycznych, syntetycznych w których podstawę stanowią: cukier, siarczany lub węglany potasu, skrobia, dekstryny, sól kuchenna. W takiej mieszaninie barwnik stanowi zwykle mniej niż 50%.

W produktach spożywczych są stosowane głównie do barwienia powierzchni substancje nieorganiczne. Ditlenek tytanu (E 171) ma barwę intensywnie białą, żółte, czerwone i czarne są tlenki żelaza (E 172), aluminium (E 173) i srebro (E 174) daje srebrzysty odcień a złoto (E 174) charakterystyczny połysk i kolor. Z uwagi na możliwość zanieczyszczenia barwników sztucznych związkami metali ciężkimi i produktami ubocznymi cały proces ich produkcji wymaga szczególnej kontroli. Do produktów spożywczych jest też dodawany jako barwnik węgiel roślinny (E 153).

Możliwości wykorzystania naturalnych, identycznych z naturalnymi i sztucznych barwników w przemyśle spożywczym: rodzaj żywności, barwnika i jego ilość oraz grupę konsumencką reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia.

Do użytku wyłącznic przez studentów WTŻ AR w Krakowie na zajęciach z Chemii Żywności - 23/23