CCF20090530000

282 VI. JEZUS CHRYSTUS

Najświętsza Dziewica jako Matka Chrystusa jest r wszystkich chrześcijan, których zrodziła w najwięk cierpieniach przy Zbawicielu na Kalwarii. Tak samo m powiedzieć, że Chrystus jest jakby synem pierworc wśród chrześcijan, którzy są Jego braćmi z racji przy i zbawienia.

Stąd powstaje u św. Józefa poczucie odpowiedział wobec ogółu chrześcijan, którzy mu są w jakiś sposób | wierzeni. Oni bowiem tworzą Kościół, tj. niezliczony dzinę rozsianą na przestrzeni całego świata, nad którą .1 jako mąż Maryi a (przybrany) ojciec Jezusa Chrystusa, || sujc wfadzę jakby ojcowską. Jest więc normalną rr w połączeniu z godnością św. Józefa, by jak ongiś św czuwał nad rodziną nazaretańską i zaopatrywał ją w mc/l dne środki utrzymania, tak teraz otaczał swoją opieką K ciół Chrystusowy.

VII. WŁĄCZENIE CZŁOWIEKA W ŻYCIE BOGA

/

• ' .

Vir mając zamiaru podać czytelnikowi nawet w skrócie /•. Incgo opracowania wszystkich zagadnień teologicznych, mitaniczymy się w tym rozdziale do przedstawienia dokumentów Kościoła o lasce Bożej, o sakramentach i o kulcie oddawanym Bogu przez Kościół. Innymi słowy, przyjrzymy w<: współpracy Boga z człowiekiem w dziele zbawienia. Za-l lądując, że Chrystus nam „dał moc, abyśmy się stali synami llo ymi” (J I, 12), musimy wiedzieć, na czym polega to synostwo Boże. Następnie wiedząc, że bez pomocy Bożej nie mo. emy działać w świecie nadprzyrodzonym, odczytamy ir dokumentach Kościoła, jak trzeba rozumieć tę pomoc Bolą. Przedstawimy potem uprzywilejowane środki, jakie ( hrystus zostawił w Kościele dla umożliwienia nam konkretnego życia w stylu dzieci Bożych. Środkami tymi są sakramenty święte. Wreszcie podamy dokumenty,, które opisują A alt Boży, czyli wspólną odpowiedź, jaką daje Bogu cała roił, i na jego dzieci — Kościół.

1. ŁASKA BOŻA

Gdy mówimy o łasce Bożej w duszy człowieka, mamy na myśli życie nadprzyrodzone dziecka Bożego, ten dar, który ustal nam od Boga udzielony, abyśmy się stali „współuczestnikami Bożej natury" (2 P 1, 4).'Wyraz „łaska” tłumaczy grecką „charisⁿ, której rdzeń oznacza piękno, radość, świetlane miłosierdzie. Oznacza więc od strony Boga łaskawość wobec człowieka, a od strony człowieka — piękno udanego życia.