CCF20110405000

*

6. WODA W BUDOWNICTWIE

PODSTAWY TEORETYCZNE

Podstawowe właściwości wody

Woda stosowana w budownictwie do zarabiania zaczynów, zapraw, betonów oraz mas ceramicznych jest nazywana wodą zarobową. Pełni ona ważną rolę w kształtowaniu cech techhologicznych mieszanek, a także w procesach wiązania i twardnienia spoiw budowlanych.

Cząsteczka wody ma budowę polarną (jest dipolem elektrycznym) i ulega dysocjacji elektrolitycznej, czyli rozpadowi na jony, według reakcji

H₂0 = H * + OH "

która jest jednak pewnym uproszczeniem - w rzeczywistości woda rozpada się na jony OH^- i H₃0⁺ (jon hydronowy).

Stała procesu dysocjacji wody ma postać:

_ ^CH•’^COH

^c = -

^lh₂o

gdzie:

c_H. — stężenie molowe jonów wodorowych,

^coh - ~ stężenie molowe jonów wodorotlenowych,

^ch o ~ stężenie molowe niezdysocjowanych cząsteczek wody.

W temperaturze 295 K stała dysocjacji wody K_c = 1,8 • 10~¹⁶ mol/dm³. Oznacza to, że woda dysocjuje jedynie w minimalnym stopniu, a zatem można przyjąć, że stężenie cząsteczek niezdysocjowanych odpowiada w przybliżeniu całkowitemu stężeniu wody, czyli 55,56 mol/dm³ (wartość ta wynika z prostego obliczenia: jeden dm³ wody zawiera 1000 g wody, 1 mol H₂0 = = 18 g, zatem w jednym dm³ jest 1000/18 = 55,56 moli H₂0). Jak z tego wynika, wartość mianownika w wyrażeniu na stałą dysocjacji można uznać za w przybliżeniu stałą i równą 55,56 moL/dm³. Dlatego wygodnie jest korzystać z pojęcia iloczynu jonowego wody:

~ ^ch ■ ' ^COH