CCF20140103001

Temat: Stan nieważkości. Prędkości kosmiczne.

W związku z lotami satelitów należy rozumieć pojęcia omawione poniżej.

1.    Niedociążenie to stan, w którym siły nacisku pomiędzy elementami układu, powstałe na skutek sił zewnętrznych działających na układ, są mniejsze, co do wartości, od sił ciężkości, jakie działają na elementy układu. Człowiek jadący windą w dół znajduje się w stanie niedociążenia.

2.    Nieważkość to stan, w którym działające na układ ciał siły zewnętrzne nie wywołują wzajemnych nacisków części układu na siebie.

W szczególności nieważkość występuje, gdy na ciało działa tylko siła grawitacji. Powoduje to, że obiekt będący w stanie nieważkości traci pozornie ciężar, choć jego masa nie ulega żadnym zmianom.

Nieważkość można obserwować w czasie przebywania w sztucznym satelicie orbitującym powyżej gęstych warstw atmosfery po wyłączeniu napędu rakietowego, niezależnie od kierunku wektora prędkości i odległości od Ziemi. Nieważkość odczuwa się podczas swobodnego spadania w windzie, która się urwała, lub w samolotach podczas tzw. lotów parabolicznych. Lot taki polega na tym, że samolot manewrując sterami i ciągiem silnika, najpierw wznosząc się i następnie opadając w kierunku Ziemi, leci po torze i z prędkością dokładnie tak dobranymi, jakie miałoby w czasie lotu ciało swobodnie rzucone przy braku atmosfery.

3.    Przeciążenie to stan, w jakim znajduje się ciało poddane działaniu sił zewnętrznych innych, niż siła grawitacji, których wypadkowa powoduje przyspieszenie inne niż wynikające z siły grawitacji. Przyjęto wyrażać przeciążenie jako krotność standardowego przyspieszenia ziemskiego.

4.    Pierwsza prędkość kosmiczna to najmniejsza pozioma prędkość, jaką należy nadać satelicie względem Ziemi, aby satelita poruszał się po zamkniętej orbicie.

Pierwszą prędkość można znaleźć w sposób

mv² GMm "TT ⁼ R²

gdzie: m - masa satelity M - masa Ziemi R - promień ority