Najczęstsze przyczyny śmierci
-jest na ogół większa i bardziej nieregularna niż wlotowa -czasem ma też wywinięte, popękane i postrzępione brzegi, na skutek mechanizmów unoszenia i napięcia skóry od wewnątrz przez pocisk
- nie ma rąbka zabrudzenia i śladów niespalonego prochu
- widać ubytek skóry
Wyróżniamy rany postrzałowe
- z przyłożenia broni, może pozostawić czasem na skórze odbicie końca lufy. Następuje rozerwanie brzegów rany (tzw. postrzał Kronleina).
- z bezpośredniego pobliża (do 20-30cm) - w ranach wlotowych może wystąpić rąbek osmalenia, jako wynik działania gazów spalinowych i wysokiej temperatury. W pobliżu rany znajdują się drobiny niespalonego prochu, widać oparzenia i opalenia skóry. Ważne jest także określenie średnicy rozrzutu drobin prochu: dla broni krótkiej nie przekracza ona 10-15 cm (strzał mógł zostać oddany z odległości w granicach do 15 cm); dla broni długiej jest to odległość nieco większa; dla myśliwskiej dochodzi do 50-75 cm. Na strzał z pobliża wskazują także zmiany miejscowe we krwi wywołane nagromadzeniem się tlenku węgla z gazów wybuchowych. Otoczenie otworu wlotowego ma wówczas jaskraworóżowa barwę, wybroczyny. Jest to tzw. objaw Paltaufa.
2015-01-12
Najczęstsze przyczyny śmierci
Przy postrzałach z broni myśliwskiej wygląd rany wlotowej zależy od odległości strzału
- z pobliża wiązka śrutu jest skupiona i rana przypomina zadaną jednym, dużym pociskiem
-wraz z rosnącą odległością kształt staje się coraz bardziej postrzępiony, aż do pojawienia się małych ranek dla każdej śruciny oddzielnie
Ślady osmalenia w ranie wlotowej również zależą od odległości oddania
strzału , i tak dla broni:
krótkiej - około 25 cm;
długiej - około 30 cm;
myśliwskiej - około 1 metra.
Ocena odległości z jakiej strzelano jest bardzo ważnym etapem pracy przy rekonstrukcji okoliczności śmierci.
13