CCI20111111205

Typ c — piec przelotowy również przeznaczony do termicznej obróbki metali, a w szczególności do utwardzania, nawęglania itp. Temperatura pieca wynosi do 1000°C.

W piecach oporowych stosuje się elementy grzejne z materiałów oporowych będących stopami metali o dużym oporze właściwym i dużej odporności na utlenianie, są to: nikielina (do 500°C), ferronichrom, czyli ehromonikielina (do 1000°C), niehrom (chromo-nikielina bez żelaza — do 1150°C), ferrochromal (kanthal — do 1300°C).

W piecach przemysłowych o temperaturze ponad 1300°C stosuje się materiały przewodzące niemetalowe w postaci prętów lub płytek wykonywanych z sylitów otrzymywanych przez wypalanie związków z krzemem.

Regulację temperatury w tych piecach przeprowadza się przez włączanie odpowiedniej ilości elementów grzejnych, a w piecach trójfazowych stosuje się przełączniki gwiazda-trójkąt.

W opisanych piecach ogrzewanie odbywa się w sposób pośredni, tzn. że przedmiot ogrzewa się ciepłem wydzielonym przez element grzejny.

W metalurgii stosuje się piece, w których do rozgrzewania tzw. wsadu (metalu, który wypełnia piec elektryczny i ma być stopiony) wykorzystuje się wysoką temperaturę łuku elektrycznego. Są to elektryczne piece łukowe.

Ze względu na sposób działania piece łukowe dzielą się na: piece o ogrzewaniu pośrednim i piece o ogrzewaniu bezpośrednim. Przy ogrzewaniu pośrednim łuk powstaje pomiędzy dwiema elektrodami ponad wsadem i ogrzewa go przez promieniowanie ciepła (rys. 18-5). Większe jednak zastosowanie znalazły piece łukowe o ogrzewaniu bezpośrednim, w których łuk-i powstają pomiędzy elektrodami a wsadem (rys. 18-6). Moc takich pieców łukowych dochodzi do 20 000 kW. Piec o takiej mocy może roztopić w ciągu 2 godzin 100 ton stali.

18.5. Piece i grzejniki indukcyjne

W hutnictwie znalazły obecnie zastosowanie piece indukcyjne. Są one o działaniu bezpośrednim, ponieważ wsad w nich rozgrzewa się od razu. Ze względu na sposób działania tych pieców rozróżnia się piece rdzeniowe i bezrdzeniowe.

Działanie pieców rdzeniowych oparte jest na zasadzie .transformatora, w którym uzwojeniem wtórnym jest wsad metalu topionego. Rys. 18-7 przedstawia schemat budowy pieca indukcyjnego. Metal-wsad jest umieszczony w rynnie kolistej z materiału ogniotrwałego, otaczającej rdzeń transformatora z nawiniętym na nim uzwojeniem pierwotnym. Rolę uzwojenia wtórnego spełnia jego pojedynczy zwój. Zwój ten jest stale zwarty. Uzyśkuje się w nim duże natężenie prądu, który rozgrzewa metal do temperatury topnienia. Uzwojenie pierwotne jest zasilane prądem przemiennym o częstotliwości 50 Hz. Piece te wykonuje się jako jednofazowe o mocy 30-1-60 kW i jako trójfazowe o mocy 120-1-400 kW. Współczynnik mocy tych pieców wynosi 0,7 do 0,8.

W piecach bezrdzeniowych do nagrzewania i topienia wsadu wykorzystuje się prądy wirowe indukowane przez prąd o dużej częstotliwości, płynący w odpowiednich uzwojeniach pieców. Dla uzyskania większego natężenia prądów wirowych stosuje się do zasilania pieców prądy o większej częstotliwości; we współczesnych piecach stosuje się prądy o częstotliwościach 500-—5000 Hz. Wadą tych pieców jest konieczność stosowania specjalnych urządzeń wytwarzających prądy o dużej częstotliwości oraz mały współczynnik mocy — do 0,15.

411