chemia41(1)

2.6. ATMOSFERA MIEJSKA 37

Rys. 2.4. Smog londyński w 1952 r. Zdjęcie udostępnione dzięki uprzejmości Popperphoto Northampton, Wielka Brytania

Śladowe zanieczyszczenia metaliczne (żelazo lub mangan) katalizują przemianę rozpuszczonego S0₂ do H₂S0₄ (p. ramka 2.9, gdzie podano definicję katalizatora)

2 HSC) _;i,„ + 0_2(atl) -» 2 H₍:_q) + 2 S02₍“,    (2.21)

Kwas siarkowy ma duże powinowactwo do wody i dlatego krople absorbują więcej wody. Stopniowo krople wzrastają, mgła gęstnieje, osiągając bardzo niskie wartości pH (ramka 2.10).

Plaga okropnych mgieł nawiedzała Londyn w końcu ubiegłego wieku, gdy Sherlock Holmes i Kuba Rozpruwacz przemierzali ulice tej metropolii. Liczba przypadków bronchitu niezmiennie wzrastała podczas mgieł długo utrzymujących się zimą, co nie jest zbyt dziwne, jeśli uwzględni się fakt, że kropelki mgły zawierały kwas siarkowy H₂S0₄. Kronikarze przypadków medycznych w wiktoriańskiej Anglii byli świadomi oddziaływań mgły na zdrowie, ale podobnie jak inni nie mogli wprowadzić przepisów prawnych zapewniających eliminację zadymienia. Nawet tam, gdzie pojawiła się dobra wola, a w Europie i Ameryce Północnej rzeczywiście byli entuzjaści, którzy usiłowali wprowadzić zmiany, to technologia była jeszcze zbyt prymitywna. Poprawa, która z czasem następowała, była wynikiem zmiany rodzaju paliwa, lokalizacji przemysłu lub klimatu.