Oznaczanie jonów chlorkowych metodą Mohra wg PN-ISO 9297
Zasada metody polega na miareczkowaniu chlorków, w środowisku obojętnym lub lekko alkalicznym, mianowanym roztworem azotanu srebra wobec chromianu potasu, jako wskaźnika.
WYKONANIE OZNACZENIA
Wykonanie oznaczenia jonów chlorkowych metodą Mohra wg PN-ISO 9297.
Do kolby stożkowej o pojemności 250-300 cm3 odmierzyć pipetą 100 cm3 próbki lub mniejszą jej objętość rozcieńczoną wodą destylowaną do 100 cm3, dodać 1 cm3 10% roztworu KiCrO-j jako wskaźnika. Oznaczanie wykonać w zakresie pH = 6,5 -=-10,0. Gdy pH próbki wykracza poza ten zakres, należy odczyn skorygować, stosując 1 M H2SO4 lub 1 M NaOH. Miareczkować próbkę dodając kroplami 0,02 M roztwór AgN03 aż do uzyskania zmiany zabarwienia, z żółtego na jasno czerwonobrązowe. Równolegle przygotować próbkę kontrolną., sporządzoną ze 100 cm' wody destylowanej i 1 cm'1 10% K2Cr04. Postępować w sposób analogiczny jak w przypadku próbki badanej. Objętość roztworu AgN03 zużytego do zmiareczkowania próbki kontrolnej nie powinna przekraczać 0,2 -e-0,3 cm'. Jeśli objętość roztworu AgN03 zużytego do zmiareczkowania badanej próbki przekroczy 25 cm3, należy powtórzyć oznaczanie, odpowiednio rozcieńczając analizowaną próbkę.
Stężenie jonów chlorków (w mgClYdm3), obliczyć z równania:
v _ f •c (a - b)
x--v—
gdzie:
a - objętość roztworu mianowanego AgN03 użytego do miareczkowania badanej próbki, cm3 b - objętość roztworu mianowanego AgN03 użytego do miareczkowania próbki kontrolnej, cnr f-współczynnik przeliczeniowy (f= 35 453 mg/mol) c - rzeczywiste stężenie roztworu AgN03, mol/dnr V - objętość próbki badanej użytej do oznaczenia, cm3
W oznaczaniu przeszkadzają następujące substancje:
tworzące nierozpuszczalne związki srebra: bromki, jodki, siarczki, cyjanki, sześcio-
cyjanożelaziany (II) i sześciocyjanożelaziany (III),
jony amonowe i tiosiarczanowi tworzące kompleksy z jonami srebra,
związki redukujące jony chromianowi, wr tym jony żelaza (II) i jony siarczynowe,
barwa powyżej 30 mg Pt/dm3 i mętność powyżej 30 mg SiCb/dnr mogą być przyczyną
utrudnienia obserwacji punktu końcowigo miareczkowania.
zawartość żelaza powyżej 10 mg/dm3.