CCF20120605002

skład a mikrostruktura

•    składniki nieplastyczne eliminują powstawanie mikroporów - mikrorys, których źródłem są zmiany gradientu temperatury i w ślad za tym naprężenia pojawiające się w materiale plastycznym podczas denydroksylacji

•    składnik ilasty daje ciągłą osnowę otaczającą ziarna np. kwarcu; im lepsza adhezja pomiędzy osnową i ziarnem tym lepsze właściwości; pewien stopień przereagowania pomiędzy ziarnami i osnową poprawia adhezję (a więc spoistość i wytrzymałość mechaniczną)

•    im mniejsze ziarna fazy rozproszonej tym lepsza adhezja i minimalizacja szkodliwych efektów wynikających z różnicy skurczu

Pęcznienie

pęcznienie jest następstwem wydzielania się produktów gazowych:

-wydzielanie wody podczas odwadniania niektórych minerałów ilastych -wydzielanie tlenu podczas redukcji Fe₂0₃ do FeO w temperaturze mięknięcia

jeżeli surowiec zawiera domieszkę organiczną powstają tzw. „czarne rdzenie” we wnętrzu kształtki--skutek niezupełnego spalania; szybkość utlenienia zależy od czynników determinujących rozwój struktury: od składu chemicznego mineralnego i uziarnienia, również od warunków prowadzenia procesu (reżim temp.); czynniki te wpływają na kinetykę dyfuzji tlenu i produktów reakcji poprzez strukturę

Składniki szkodliwe
•    niewielkie ilości kalcytu nie są szkodliwe (-. wolastonit, gehlenit) •    gruboziarnisty kalcyt —> CaO — Ca(OH)2 •    gips -»anhydryt —»wykwity •    siarczki —> siarczany (po utlenieniu i reakcji wysokotemperaturowej) -»wykwity		• DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Wypalanie wyrobów ceramicznych jest ostatnim stadium procesu technologicznego, w którego wyniku wyroby mają otrzymać własności określone odpowiednimi wymaganiami technicznymi. Przebieg procesu uzależniony jest od surowców użytych do sporządzenia masy i przemian jakie mają zajść w czerepie w czasie jego wypalania.

• Przemiany zachodzące w masach ceglarskich

W pierwszym okresie wypalania następuje dosuszenie wyrobów, przy stopniowym wzroście temperatury do 200’C. Proces ten charakteryzuję się wydaleniem reszty wody niezwiązanej, której zawartość w surówce wynosi jeszcze od 6-8%. Postęp temperatury w tym okresie powinien być powolny, ok. 7-10*C. Materiał dosuszony nie wykazuje w tym czasie znacznych zmian objętości.

W drugim okresie wypalania zwanym okresem dehydratyzacji, obejmującym dalszy wzrost temperatury do ok. 600*C, następuje wydzielanie wody chemicznie związanej. Równocześnie w procesie dehydratyzacji następuje częściowe rozłożenie substancji organicznych, przy czym produktem tego rozkładu jest pewna ilość gazów, oraz drobna ilość koksu węglowego, pozostająca w surówce. Postęp temperatury wynosi 30 - 50 'C na h. Równocześnie z utratą wody związanej masy ceramiczne trwale tracą plastyczność.

W trzecim okresie, zwanym okresem rozkładu przy wzroście temperatury do 900'C, następuje utlenienie związków organicznych, utrata reszty wody związanej, rozpoczyna się też rozkład związków chemicznych i minerałów.

Czwarty okres, zwany okresem witryfikacji charakteryzuje się poważnymi zmianami w składzie mineralogicznym masy. Temperatura rośnie do 1000'C.