cykl rozwojowy

Cykl T. canis przebiega następująco⁴⁵.

Jaja są wydalane do środowiska zewnętrznego z kałem zwierzęcia; przechodzą one w skorupce jajowej rozwój embrionalny, a następnie w ciągu kilku tygodni osiągają dwa kolejne stadia larwalne, LI i L2. Jajo zawierające larwę L2 jest „inwazyjne”; ale w odpowiednich warunkach (temperatura, wilgotność) może przeżyć w środowisku zewnętrznym do dwóch lat. Kiedy jajo zostaje połknięte przez psa, larwa uwalnia się, przechodzi przez ściankę jelita i dostaje się do układu krążenia, osiąga prawą komorę serca, a następnie płuca.

Dalsze* losy larw L2 różnią się w zależności od tego, „kto zjadł jajo”:

a) jeśli było to szczenię, które nie miało 5 tygodni, larwy L2 zatrzymują się w tkance płucnej, gdzie przekształcają się w larwy L3; te przechodzą do tchawicy, są na nowo połykane, dostają się do żołądka, gdzie przekształcają się w larwy L4 i w końcu w dwunastnicy osiągają stadium dorosłe (samca lub samicy); cały cykl trwa około 5 tygodni;

b)    jeśli było to szczenię starsze niż 5-tygodniowe, larwy, zamiast przejść do tchawicy, umiejscawiają się, zaniesione prądem krwi, w tkance tłuszczowej szczenięcia;

c)    kiedy to szczenię staje się ciężarną suką, larwy L2 „budzą się” w 42, dniu ciąży, osiągają układ krążenia, przechodzą przez łożysko i przez pępowinę osiągają wątrobę płodu;

d)    po urodzeniu się szczenięcia larwy L2 kończą migrację, przerwaną kilka miesięcy wcześniej u matki szczenięcia, osiągają płuca, a następnie przewód pokarmowy szczenięcia, gdzie przechodzą wszystkie procesy linienia (L3/L4/dorosłe);

e)    jeżeli jajo zostaje zjedzone przez zwierzę inne niż pies, na przykład przez gryzonia lub ptaka, larwy L2 umiejscawiają się w jego tkankach, jak w przypadku szczenięcia starszego niż 5-tygodnipwę; gryzoń lub ptak stają się żywicielami paratenicznymi;

f)    jeżeli gryzoń lub ptak zostanie zjedzony przez psa, zachodzi migracja i zainstalowanie się pasożyta w jelicie, via wątroba i płuca;

g)    jeżeli gryzoń lub ptak zostanie zjedzony przez drapieżnika innego niż pies, larwy mogą incystować w nowym żywicielu paratenicznym, a transmisja będzie możliwa, jeśli ten żywiciel zostanie w końcu zjedzony przez psa.

‘^IS W celu zapoznania się z cyklem i różnicami morfologicznymi gatunków Toxocara przeczytaj: - Dorchies P., Guitton C. 1993. Les ascaridioses des camivores domestiques. Recueil de Midicine Vćt4rinaire, 169, 333-343.