Diuretyki oszczędzające jony potasowe, odznaczają się słabym działaniem moczopędnym, hamują one w kanaliku dalszym proces wymiany jonu sodowego na potasowy oraz wydalanie jonu wodorowego.
A) Antagoniści aldosteronu
- spironolakton (spihnolactone, aldactone) cffiass
B) Cykliczne amidyny
triamteren (dyrenium) ' •**%•
amiloryd (midamor)_
• Działanie diuretyczne tych substancji polega na blokowaniu działania lub obniżaniu stężenia wazopresyny, naturalnego hormonu zmniejszającego wydalanie moczu. Substancje blokujące receptory V2 (receptory dla wazopresyny) to akwaretyki.
Środki te mają hamować wchłanianie wody w kanalikach dalszych i zbiorczych. Substancje o takim działaniu, mogące być wykorzystane jako leki są na etapie badań klinicznych, np. ETANOL
A) Roślinne leki moczopędne - drażnią miąższ nerek powodując ich przekrwienie i w ten sposób nasilają filtrację w ciałku nerkowym. Zwiększenie ilości przesączu powoduje wzrost ilości wydalanego moczu.
np. kłącze perzu, owoc jałowca, ziele skrzypu, liść brzozy, korzeń lubczyku, ziele połonicznika.
B) Metyloksantyny - zwiększają ukrwienie rdzenia nerki wymuszając zwiększone przesączanie w ciałku nerkowym. Zwiększenie ilości przesączu powoduje wzrost ilości wydalanego moczu.
np, aminofilina. kofeina, teofilina.