DSC00261

104 Kraucwtki ló/cf ign.»cy

104 Kraucwtki ló/cf ign.»cy

• V ;,l Otr*ym»w»y wiadomość o śmierci przyjaciel,,, _v: Norwid i    *    \\ ostainin Zygmunta ?.v nma ,_llyi

^wh ,>>'-'"'^Kw^Ss^l“’,_li_{i0 m}ięd/.v nami. jakby i mnie, i jemu .„J*¹ ,,H-lnito mc lak -    ■ _rw,m /ej i r/ądztiuj na wieki miłość ¹

lkrvr . jaka « >dka l< M rc*"

mc/ min d<

tuikr\

'^i,k '^VsIK,.

10

to

; ;r,v,;;    w mam. u**roku, ^ ^    _P().

Wielki to jest szwank piwtrail*u szlaihctnie różnią,-,

«*-«    -* «*25:

2« k»*    »—>"* -Sachemie i«

IWiSći osobę Krasińskiego na przestrzeni wieków oceniano ni_ejed. , r , rznie W epoce r*y«ywianu uznawano go wieszcza. Ale _jui C Kie, Msce poglądv odbiorców uległy zm.an.c, . tytuł wieszcza . SSo Słowackiemu. W dwudziestoleci, sce.nczne trtumfy odnosiła s'-.Lku kon.edu, dramat o rewoluc,, - aktualne,. untwersalne, tema-tvcc owych lat.

ty okresie socrealizmu bel rugowany ze szkól i teatrów. Odwilż przynios-, ^okr    u.hiiitacie poety, jako rozumnego kontrrewoluc,omsty.

s ^2223Ł5S1    <***”*«**■

Us _vK msktego nazwane zostały „największą powtescą po sktego ro-m intczmu". .pamiętnikiem dusze” (Jan Kot.), a zarazem stud.um wtęzi międzyludzkich. relacji z ojcem, żoną, dzieemt, przy,ac,ol_m. (, poeta-

mi), kochankami. Z jego dzieł literackich, rzadko wznawianych, trwale obecna na scenie i w lekturze pozostaje tylko Nie-Boska komedia.

Kraszewski Józef Ignacy

r. 28 lipca 1812 roku w Warszawie, zm. 19 marca 1887 roku w Genewie; powieściopisarz, poeta, komediopisarz, krytyk literacki, publicysta, redaktor czasopism, wydawca, działacz społeczno-polityczny. Urodził się w rodzinie szlacheckiej. W latach 1822-1829 kształcił się w szkole średniej (Biała Podlaska, Lublin, Świsłocz), a w roku 1829 rozpoczął studia na wydziale literackim Uniwersytetu Wileńskiego. Debiutował w roku 1830 na łamach ...Noworocznika Literackiego*' i czasopisma „Bałamut Petersburski”. Jako członek studenckiej konspiracji patriotycznej po wybuchu powstania został aresztowany i przez rok przebywał w więzieniu. Zwolniony w wyniku starań rodziny pozostał w Wilnie, gdzie zajmował się tłumaczeniami i pisaniem pierw szych powieści. V\ roku 183.S poślubił Zofię Woroniczównę.

»rtysiyc/.nych i pr6b    wy,

nics/ezal swoje artykuły i utwory litmckic w W»”^ieS ... _TvBudnikt.    .T^^.P^tontwk

wraz ^{z ruu}. .    ’ . ,.......... " ^IOKU W1 ukar^    ^S,C

_s,_vt dwumiesięcznika „Athenaeum", pośv,„_;(;„_nv „T P'«wwy _w.

ojej i naukowej, jako znany pisarz i dziennikarz, ,S^!"“l^{yCe U<crac}' sopisma, Kraszewski został zaproszony do wspbw ^

' /koterii petersburskie! -> Michała Grabowskiego i u'""'H* skiego- Po wydaniu przez Rzewuskiego pod p*udonimc™ bulwersujących politycznie, prorosy,skich Mie_SMBin obycJ“^^U lacje między Kraszewskim a grupą uległy znacznemu ochlo^

W roku 1851 z inicjatywy -> Wincentego Pola Uniwersytet jagjeUofek, rr prosił go do objęcia katedry literatury polskiej. Władze rosvjsk,e nie wm ziły jednak na to zgody. W roku 1853 oddal Hubin w dzierżawę i niósł się do Żytomierza. Tam pełnił funkcję m.in. kuraiota gimnazjum j dyrektora teatru. W roku 18o8 napisał memoriał w sprawie chłopskiej adresowany do szlachty. W tymże roku udał się też w podróż za granicę-, do Wiednia, Wioch i Francji. W roku 1859 teatr żytomierski wystawi! jego komedię Stare dzieje, poświęconą demokratycznie ujętym reiacjom szlachty i chłopów. Treść komedii wywołała oburzenie szlachty wołyńskiej. Kraszewski, rozgoryczony tą reakcją, przeniósł się do Warszawy i objął w roku 1860 redakcję „Gazety Codziennej”. Pod wpływem patriotycznych manifestacji warszawskich zmienił tytuł na „Gazetę Polską”. Po wybuchu powstania został zmuszony do wyjazdu za granicę jako persona non grata i osiedlił się w Dreźnie. Tam - po upadku powstania - opiekował się wygnańcami. W roku 1867 podjął daremne starania o uzyskanie katedry literatury na Uniwersytecie jagiellońskim. Nie powtodl mu się też plan nabycia krakowskiego dziennika „Czas”. W Dreźnie powstają Rachunki, kronikarski przegląd bieżących wydarzeń życia narodowego, będące zapowiedzią powstałego później gatunku- dz.enmka polnyczn^ go W roku 1870 zastępuje roczniki edycją czasopisma „Tyd t ,

ści. Godności i odznaczenia spotykały go nun. we    _e ^ • _w

ale centralne uroczystości jubileuszowe odbyły się u