DSC00295 3

Ćwiczenie 7

Określenie maku elektrycznego koloidów liofobowych na przykładzie koloidalnej zawiesiny Jodku srebra (!) w wodzie

Celem ćwiczenia jest określenie znaku elektrycznego i trwałości koloidu liofobowego. Znak tnicoli koloidu określa się przy koagulacji na podłożu o znanej polaryzacji elektrycznej.

Aparatura ł odczynniki

zlewki o pojemności 50 cm^J	0.0! M KI
biurety 25 cm^3	0,01 M AgNOj
cylinder miarowy 10 cm^3	woda destylowana
naczyńka miarowe
tryskawka z wodą destylowaną
zestaw do sączenia

Sposób wykonania oznaczeń

-    W odpowiednio opisanych naczyńkach miarowych przygotować po 10 cm³ 0,005 M roztworów KI i AgNOj.

-    W zlewce podpisanej numerem 1 umieścić 10 cm³ 0,01 M KI, a w zlewce podpisanej numerem 2 umieścić 10 cm³ 0,01 M AgNOj.

-    Do zlewek „1” i J2” dodać wcześniej przygotowane 0,005 molowe roztwory KI i AgNOj, tak aby otrzymać następujące roztwory koloidalne:

1.    10 cm³ 0,01 M KI i 10 cm³ 0,005 M AgNOj

2.    10 cm³ 0,005 M Ki i 10 cm³ 0,01 MAgNQj

Pizy sporządzaniu roztworów zwrócić szczególną uwagę na stężenia molowe składników. Zmieszać składniki i zaobserwować opalescencję roztworów przy oświetleniu koloidów światłem bocznym.

-    Trudno rozpuszczalny koloid jodku sreora powstaje w reakcji:

AgNOj+KJ -»KNOs+Aglftok*,,

-    Przygotować dwa zestawy do sączenia, w każdyn ibułę w zwilżyć wodą destylowaną.

W wodzie bibuła staje się mikroporowatym i ujemnie naładowanym nośnikiem.

-    Połowę każdego roztworu koloidalnego przesączyć przez zwilżony sączek.

Cząstki dodatnie przy zetknięciu z bibułą zobojętniają swój ładunek, a następnie udsorbują się na powierzchni mikroporów lub koagulują pozostawiając osad na bibule. Właściwość