DSC00652

Fig S¹*    następujących po sobie gatunków należących do czterech rodzajów

bdemnitow s:w>enizooe w utworach kredy jako podstawa ustanowienia czterech poziomów błostratygraficznych; kreski pionowe pokazują zasięgi gatunków- należących do rodzajów-Actmocarruix_% Gonioteuthis. Belemnitclla. oraz Belemnclla [dalsze objaśnienia w- tekście;

według ZiEGLERa (1983)]

następujących bezpośrednio po sobie, gdyż pomiędzy okresami czasu, w których te warstwy powstawały, upłynął jeszcze czas (por. fig. 89). kiedy istniały belemnity z rodzaju Gonioteurhis.

Może się również zdarzyć, że w jednym rejonie znajdziemy belemnity np. z rodzaju Gonioteuthis występujące w obrębie margli, a w drugim rejonie same belemnity z rodzaju Gonioteuthis stwierdzamy w obrębie kredy piszącej. Oznacza to, że owe margle i kreda pisząca są w przybliżeniu fówTiowiekowe (powstawały w tym samym czasie), ale oznacza ponadto również i to. ze w jednym i tym samym okresie czasu, w którym istniał rodzaj (Jonloienihit, w obu miejscach panowały odmienne warunki sedymemacn w

jednym składane były margłe. Tai w drugim kreda pisząca

Rozpatrzmy jeszcze sytuację. gdy w dwóch oddalonych odsłonięciach występują kompletne profile zawierające następstwo wszystkich be km n (por fig. 89), lecz Ze w jednym /. nich warstwy zawierające GomoteuthK ma;a 20m miąższości, a w drugim odsłonięciu warstwy z. Gonioteuthis mają az 60m miąższości. Oznacza to. Ze w drugim miejscu sedymentacja była szydzą a tym samym okresie czasu, okresie trwania rodzaju Gonioteuthis. w dra.-::: miejscu złożone zostało az 60m osadu, gdy w pierwszym tylko 20m.

Skamieniałości gatunków czy rodzajów, które nic trwały zbyt długo, reprezentowane były przez liczne osobniki, dobrze zachowały się w stanic kopalnym tak. że łatwo je znaleźć i rozpoznać i które wreszcie występowały na stosunkowo dużym obszarze w różnych środowiskach, mogą być wykorzystywane jako skamieniałości przewodnie, czyli skamieniałości służące do określania względnego wieku skał osadowych.

Na podstawie skamieniałości przewodnich ustanawia się poziomy biostratygraficzne (istnieją rożne typy takich poziomów i różne ich definicje - patrz: Kutek 19~2). Poziom biostratygraficzny zdefiniować można jako okres czasu równy okresowi trwania wybranej skamieniałości przewodniej, przykładowo, poziom (biostratygraficzny) Aciinocamcu (fig. 89) jest to okres czasu równy przedziałowi czasu, w który m istniał rodzaj Actinocamax.

W kolejnych okresach czasu geologicznego różne grupy organizmów stanowiły podstawowe skamieniałości przewodnie (tzw ortostratygraficzne) umożliwiając skonstruowanie powiązanego systemu następujących po sobie poziomów biostratygraficznych.

Wśród makroskamieniałości najlepszymi. podstawowymi skamieniałościami przewodnimi kambru są trylobity. ordowiku i syluru -graptolity. zaś dla okresu czasu od dewonu aż po kredę najlepszych skamieniałości dostarczały amonitowate.

Jako skamieniałości przewodnie doskonałe są ponadto mikroskamicniałości takie jak konodonly (od ordowiku po triask otwonuce