DSC01411

4. ZnaKte symbol i metofoty w pierwszych dwu akapitach analizowanego fragmentu mowy. jaką funkcję pełnią?

y jak mvślisz, w jakim odu mówca mówi o swoich ciasnych dzieciach?

6.    Na jaką wartość powołuje się mówca w odwołaniach do religijnej pieśni, którą cytuje?

7.    Do kogo King adresuje swą mowę: do przeciwników czy zwolenników zniesienia segregacji rasowej? Uzasadnij odpowiedź.

8.    Spróbuj odtworzyć argumentację Kinga przeciw segregacji rasowej.

Tworzenie

WŁASNEGO TEKSTU

^POJĘCIA KLUCZOWE

METAFORA POETYCKA - to niedóSłÓWflg utycie słowa w języku literackim. Polega na zaskakującym, niecodziennym zestawieniu wyrazów, w którego wyniku powitają Ich nowi, odkrywcze znaczenia (np. usypia horyzont w kąciku twych ust).

SYMBOL “ przedmiot materialny obdarzony w tekście kultury ukrytymi znaczeniami, które wskazują na niematerialne, zwykle trudne do wyrażenia sensy. Struktura symbolu jest dwupoziomowa: przedstawiona rzecz nie traci swych cech realnych i jednocześnie odnosi się do sensów głębszych, wykraczających poza rzeczywistość. Symbol ma wiele znaczeń, zaleta one od kontekstu, w jakim jest umieszczony charakteryzuje go zamierzona zagadkowość Na przykład Odys jest jednocześnie symbolem mądrości, sprytu, ale też tęsknoty do ojczyzny, symbolem człowieka - wędrowca, a także wewnętrznej przemiany - od pychy do pokory.

Napisz swoją mowę w obronie wciąż

prześladowanych mniejszości (rasowych, narodowych, religijnych, seksualnych).

Praca domowa

1.    Porównaj gesty i mimikę twarzy Piotra Skargi (na obrazie Jana Matejki, s. 220) i Martina Luthera Kinga (na fotografii, s. 223). Zwróć uwagę na nastawienie mówców do słuchaczy i rodzaj emocji, jakie chcą w nich wywołać.

2.    Wskaż we fragmencie mowy Piotra Skargi przejawy manipulacji utożsamiającej cele wszystkich Polaków z celami Kościoła i religii katolickiej. Wyjaśnij, w jaki sposób autor dokonuje tej manipulacji

Raczej litość niź strach...

Czarownica w epoce wczesnonowożytnej

H palenie na stosach, torturowanie domniemanych czarownic było w XVI i XVII w. na porządku JjJ dziennym w całej Europie. Amerykański historyk Brian P. Levack, z którego tekstem zapoznamy się na lekcji, rekonstruuje ówczesną mentalność zbiorową I odtwarza stereotypowy potret psychologiczny i społeczny kobiety posądzanej o czary, strając się odbyć przyczyny „polowań na czarownice".

Brian P. Levack Czarownica (fragmenty)

i [i] Spośród wszystkich barokowych postaci czarownica wzbudzała najwięcej obaw. Lecz powody tychże obaw nie wydają się być oczywiste. Z pozom, jak się wydaje, czarownica nie stanowiła wielkiego zagrożenia. Pod względem fizycznym była stara i słaba, czasami -kaleka, jej niskie pochodzenie społeczne i skromny status materialny powodowały finansowe uzależnienie od miejscowej społeczność.

Nie miała ani władzy politycznej, ani wpływowych znajomość. Ludzie, z którymi utrzymywała kontakt pochodzili z tego, co ona. środowiska. Z rzadka potrafiła ominąć, a jeszcze rzadziej przeciwstawić się sile nieprzejednanego prawa, przez które była prześladowana. Była więc postacią, która powinna wzbudzać raczej litość niż strach. Tak też zazwyczaj traktuje się ją w dwudziestowiecznym piśmiennictwie historycznym. [2] Czarownica wzbudzała strach z dwóch powodów. Po pierwsze z powodu swych magicznych mocy. Uważano bowiem, że uprawia ona czarną magię zwaną przez teologów i prawników makfiaum. Według powszechnych sądów, dzięki tajemniczym siłom nienaturalnym i nadnaturalnym potrafiła wywołać nieszczęśće. chorobę lub śmierć swych sąsiadów lub ich inwentarza. Czasami czary dotykały całą społeczność, jak wówczas, gdy czarownica wywoływać gradobicie niszczące zbiory na polach lub pożary, obracające w perzynę całe miasta i wsie. [...] W innych okolicznościach oskarżano czarownice o powodowanie impotencji małżonków, pomoru bydła czy kradzież dóbr materialnych.

I)) Drugim powodem lęku przed czarownicą, zwłaszcza wśród duchowieństwa i bardziej wykształconych warstw społeczeństwa, było powszechne przekonanie, że jest ona sprzymierzeń-I    ccm i sługą diabla. Od początku istnienia Kościoła chrześójańscy teologowie uważali, że każdy

rodzaj magii - zarówno tej dobroczynnej, jak i czarnej magii - uprawiano z pomocą diabelskich sil (...) Równocześnie z rosnącą liczbą oskarżeń i procesów skierowanych przeciwko czarowni-I    ccm, a także z rosnącą liczbą podręczników i traktatów pisanych na ten temat przez prawników

i teologów, rozwinął się uczony stereotyp postrzegania ich diaboliczność.

r_zzi_