„ ., hutelek oranżady, które może zakupić w ciągu miesiąca Zuzia c) f dochodzie 150 zł pozostaje bez zmian i wynosi Q„ = 75. Zmieni > tvlko ilość możliwych do zakupienia batoników ze względu na wlrost ceny z 1 zł do 1,2 zł. Stąd Q„ | 150/111 125.
Ilość batoników, które, może zakupić w ciągu miesiąca Zuzia przy do-chodzie 150 zł pozostaje bez zmian i wynosi Qo =125. Zwiększy się tylko ilość możliwych do zakupienia butelek oranżady ze względu na obniżenie ceny z 2 zł do 1,25 zł. Stąd Qo | 150/1,25 = 120. Koniec linii ograniczenia budżetowego przesunie się w górę.
a) . Zbyszek może zakupić kombinacje D, E, F i A, czyli wszystkie te, które leżą poniżej i na samej linii ograniczenia budżetowego
b) . kombinacją maksymalizującą użyteczność całkowitą Zbyszka jest kombinacja A, która odpowiada punktowi styczności linii ograniczenia budżetowego z najwyżej położoną krzywą obojętności konsumenta
c) . Zbyszek, zgodnie z założeniem o nienasyconości konsumenta, chciałby możliwie jak najwięcej razy odwiedzać kino i teatr. Tym samym najbardziej chciałby osiągać kombinacje C i B (leżące na najwyższej krzywej obojętności), jednakże nie są dla niego dostępne ze względu na zbyt niski dochód.
d) . Jednakowo użyteczne są zawsze kombinacje leżące na tej samej krzywej obojętności konsumenta. A zatem kombinacje D, E i F dają taką samą korzyść, kombinacje A i G są tak samo użyteczne oraz kombinacje B i C przynoszą Zbyszkowi identyczną satysfakcję.
e) . Kombinacje E i G nie przynoszą Zbyszkowi tej samej korzyści, gdyż leżą na różnych krzywych obojętności. Przy czym kombinacja G daje większą satysfakcję niż E, gdyż leży na wyższej krzywej obojętności. Oczywiście, przy danym dochodzie, tylko kombinacja E jest dostępna dla Zbyszka.
UKa UKh
5. Kombinacja optymalna musi spełniać warunek: || — ~zr~ , zatem możemy zapisać: " h
40±2a=10±midaiej
2 4
4( 40 i 20(1)=2(1O15,5Qh) 160+8 Qa =20+ W Qb
Drugim równaniem, które pozwoli nam stworzyć układ równań, jest równanie dochodu konsumenta, które przyjmuje postać: 100 i 2Qa + 4Qh
160 + 80* = 20 + 110* (O
Z drugiego równania (2) wyznaczamy Q«\