DSC05749

i , mać cos ukrytego, co na sercu zarzy,

^k ,    J,,aca niclormna cichu.

¹    słowa ucina . tęskni . wzdycha.

! W zbteszy już .O irw°k^lw Na co ow odpowie, r ć-, ,a pos.riegain. A mech nu bogowie S^k m.loscmn - widzący tę dusz, ^b' ,    „ ...i,. Strapiony, ledwie sam me musze

ZgfZ płakać. Jeśli co jednak masz ludzkości,

Śliczna dziewko, powiedz nam co te, doleglosci S przyczyną, abo cię po głuchym tym lesie. Ludziom rzadko bywa ym, za btad ślepy mesie. 2t:bvni, słysząc, nie tylko spoi się użalili, tle bvm ci, w czym możem. radź, usluzyh«.

»Mala się wam - odpowie - korzyść stąd zawiąże

O! namilsi pasterze, co mojej tej ciąże I troski dolegliwej własną jest przyczyną.

Acz to widzę - czym ludzie sami tylko słyną Przed wszytkiemi zwierzęty - żeście są z pojrzenia Obyczajni i ludzcy, którzy bez wątpienia Od śmierci mię zbawili i dotąd żyć dali,

Nawet mi tę ochotę znaczną pokazali.

Zaczym dość wam uczynię, że - ktom jest i ze mną Co się dzieje - opowiem, nie żebym daremną Chwałą się unosiła abo swój dawniejszy,

Który mi jest nad tysiąc śmierci okrutniejszy,

Rada żywot wspomniała, ale - co jest w mocy Teraz waszej - doznała od was w tym pomocy Przyjacielskiej i szczerej, jakobym z tych cieni Okropnych się dobyła i Belize, ksieni W klasztorze cnej Junony, - końca swojej doli Doszła zamierzonego«. - Wtymże im powoli Pocznie wszytko powiadać, jakie wprzód zadatki, Jeszcze będąc w żywocie Andronijej matki,

Do gotowej z Wenerą nieprzyjażni miała, tym więcej, gdy na jej miasto najachaia Świeżo upodobane. Więc co z tej przyczyny Ją Potkało , ze w te dziwne gdzieś krainy,

Oczom ludzkim ukryta i mowom dotkliwym, zyaotem .się sforcując na pól nieszczęśliwym

musiała Na koniec. uU. _Iri,.

Ukrywszy _W tej nocy p,*d

Kybuw lu przyprowadzi t:« ka-dy m6w«, '

Jako perty wschodowc z oczu łzy uczyła * ’

Abo gdy na Meroi deszcz kropimy ₂rom Upaloną Syrenę. Tak się spół i oni Płaczem jej poruszeni na wosk rozpływali.

I ludzkości nic mogąc utrzyma* się dalej

390

Mowniejszy z nich Danteo: »Tak cię żałujemy

Z serca, piękna dziewico, że się nic możemy

Patrz! - i sami utulić. Jakoż z skały twardej

Byłby, wierzę, abo się między lwy i pardy

Gdzie uchował, kogo by, żałosna ta cera

Twoja nie poruszyła. Ile że ta sfera

395

Pod niebem się obraca nie według naszego

Cyrkla i fan ta żyje j, - co zamierzonego

Stamtąd, musiem przyjmować. Od nas dosc mieć na tym,

Żcć pomyślnie życzymy, i jakobyś zatym,

400

Znalzszy odpoczynek, tak chwalebnych progów Doszła prędko, łaskawych prosiem o to bogów Jednak drogi co się tknie, wprawdzie że ją wiemy,

Ale się tam przesuszać i sami nie śmiemy Dla zwierząt jadowitych, których, jeśli kędy,

Tedy w tej okolicy moc niezmierna wszędy,

405

Tak, że ledwie minutę mamy którą czasu,

Kiedy byśmy abo wręcz dużego zapasu Sami nie mordowali, abo ci się z nimi Psi naszy nie wodzili. Czego dotąd swymi Że oczyma nie widzisz wielka to nowina.

410

Zaczyni w takim obrocie będąc co godzina,

W siłach juz ustawamy i błahe te proce Strzelać ich nie nadążą A co nam wysoce Ważyć sobie potrzeba i bez wątpliwości Dobrotliwych przyczytać bogów opatrzności,

Gdyby się nie przebiegał jeden tu młodzieniec W białym lekkim teleju, wawrzynowy wieniec Mając świeży na głowie, a z biodr opuszczony Luk , kołczan z strzałami dawno by obrony Nasze te nie zdołały. Wiedzieć nic możemy

55

415