DSCF5673

2. Słonecznik bulwiasty 387

biór i mniejsze niebezpieczeństwo zachwaszczenia pola w latach następnych, iteż szczególnie cenne są. odmiany o dużych, możliwie kulistych bulwach, Pnących skupione gniazda.

Ipfi

„yiU¹

latach 1998—2001 w Polsce zostały zarejestrowane dwie odmiany uprawne ecznika bulwiastego Albik i Rubik. Różnią się one przede wszystkim kształtem ^ barwą skórki i miąższu: Albik — bulwy owalnopodłuźne do maczugo waty ch, •de, krótkie, średniej wielkości, z wieloma rozgałęzieniami, skórka biała, i Ru-^v,/ _ bulwy jajowate, wąskie, średniej szerokości i długości, duże ze średnio licz-

rozgałęzieniami, skórka czerwonofioletowa.

2.4. Wymagania klimatyczne i glebowe

Wymagania klimatyczne i glebowe topinamburu są małe. Jest to roślina dobrze Rosząca zmienne warunki klimatyczne. Najkorzystniejsza dla topinamburu jest pogoda ciepła i wilgotna, najgorsza — zimna i deszczowa. Ciepły i słoneczny okres _vVegetacji sprzyja obfitszemu zawiązywaniu bulw, chłodny — tworzeniu większej ilości zielonej masy. Bulwy topinamburu, w przeciwieństwie do bulw ziemniaka, dobrze znoszą niskie temperatury, nawet do —30 °C, co jest związane z obecnością inuliny.

Słonecznik bulwiasty, podobnie jak inne rośliny okopowe, najlepiej udaje się na glebach średnio zwięzłych, przewiewnych, zasobnych w składniki pokarmowe i dostatecznie wilgotnych. Ma silniejszy system korzeniowy i szybciej zacienia glebę niż inne rośliny okopowe, dlatego może być uprawiany na glebach słabszych, mniej przydatnych do uprawy ziemniaka. Słabo plonuje na glebach podmokłych i kwaśnych.

2.5. Agrotechnika

Przedplonem dla słonecznika bulwiastego mogą być wszystkie rośliny uprawne. Podstawowym warunkiem jest staranna agrotechnika. Uprawia się go na polu wyłączonym z płodozmianu przez 3—5 lat lub w płodozmianie paszowym z odpowiednim następstwem roślin.

Uprawa roli pod topinambur powinna być możliwie głęboka, ponieważ korzenie silnie się rozrastają. Głębokość uprawy decyduje o dobrym wzroście roślin w pierwszym roku, jak również dobrym plonowaniu w latach następnych. Podstawową uprawę stanowi głęboka orka przedzimowa do 30 cm, a gdy warstwa orna jest płytka — orka z pogłębiaczem. Uprawki wiosenne na polu zaoranym jesienią polegają na stosowaniu włóki, brony zwykłej lub brony o aktywnym działaniu, gdy rola na tyle przeschnie, że można pracować tymi narzędziami, nie uszkadzając struktury gleby. Jeśli gleba jest zbita, należy zastosować kultywator na głębokość 12—14 cm.