DSCF6250

I lub w złożach umieszczanych bearpośrc_<j_n *    ~

I ju. Wylęgające się larwy są oligopodj,^ £ * n,    \

dobrać wykształconą puszką głowową i ,j|,    ifS,

gębowy typu gryzącego. Zanim przekształć* SCV\ przechodzą zaledwie kilka stadiów larwal^ poczwarka jest typu wolnego i najczęściej ^ nN?\ kolebką poc^varkową (komorą poczwar^ rodzin (np. Melokfoe, Rhipiphońdae) wy_8tę ^ n^'%\ foza. polegająca na występowaniu kolejnó d *    V

pów larw. Niektóre gatunki rozmnażają _sj_ę a w odosobnionych przypadkach może wys^Nc^li'

| rozmnażania się larw, czyli pedogenezy (np^°^ pfyp U części chrząszczy występują różne przejawy V tomstwem, a najbardziej zaawansowane obse°^Pi^i \\ stawicieli rodzin Scarabaeidae i Silphidoe.    ^ ^s*ę J|

Ekologia. Są to owady zamieszkujące n_a> ^ dowiska, zarówno lądowe, jak i wodne, oraz ni strefy klimatyczne i wysokościowe. Mogą 5^^    \

drapieżne, saprofagiczne oraz wszystkożerne. m* ki przystosowały się do pobierania specyfic^¹^ g?*. jak: nektar i pyłek kwiatowy, soki wyciekające ?

I by. mchy i śluzówce, a również padlina, ekskrem ^ i rozkładające się szczątki roślin. Część związała si' z mrówkami i termitami bądź z gniazdami pszczół •' %

I <k. Rhipiphońdae). W nielicznych wypadkach są _ep %_0ł° tami ssaków, jak Platypsyllus castoris żyjący _w sier °^Pas°ży Gatunki wykazujące tendencje do masowych pojawów okresowo zagrożeniem dla lasów i upraw oraz produkt ’ ^ S L_    dzenia roślinnego i zwierzęcego.    ^ho.

jryiki.Fsoco|Jterfl

Gr\iki-Psocoptera

Charakterysty ka. Zwykle są to drobne owady nieprzek j jące 10 mm długości. Znane są wprawdzie formy bardzo^P o rozmiarach 0,6 mm, jak i duże, o wielkości 25 mm, ale nal^ ' do rzadkości. Głowa jest duża, kulista, połączona z tułowiem 1 pomocą błoniastej szyi. Zaopatrzona jest w dobrze rozwinięte ^

I złożone. 3 przyoczka i długie czułki. Z uwagi na liczbę członów, ^

I noszącą od 11 do 50, długość czułków przekracza niekiedy długom ciała. Narządy gębowe są typu gryzącego, z asymetrycznymi fy.

Ęg Ryc. 60.

PnadiawicM grr*°*

/ ijmi i specyficznymi żuwkami zewnętrznymi. Również nadu-/    cimnikicrystyczną budowę, w której wyróżnia się przednad-

I ^ janted^ens) i zanadustek (posrefypeus). Tułów ma wyraźnie I ^ gjrębniony przedtułów i dobrze wykształcone, smukłe nogi. Są )    " opatrzone w 2- lub 3-członowe stopy oraz zakończone dwoma

nrłuimi i przylgami. Odnóża tylne są zazwyczaj dłuższe i umożli-

i»S5

'

* wykonywanie niewielkich skoków. Ich biodra zaopatrzone są *Ladto w listewkowa te twory zwane narządem Pearmana, pełniące lopodobnie funkcję strydulatorów. Skrzydła bywają dobrze wy-j^zialcone i wówczas ich przednia para jest dłuższa od tylnej. Jednak wielu gatunków skrzydła są częściowo lub całkowicie zreduko-Odwłok gryzków złożony jest z IO segmentów i zakończony .jplatowym telsonem. U części gatunków 9. i I O. tergit odwłokowy _n;ekiedy i część 8.) tworzą silnie zesklerotyzowaną strukturę no nazwę dunium.

Systematyka. Psocoptera, określane także mianem Cope-„ęnatlia bądź Corrodentia, stanowią jeden z rzędów w obrębie gru-U paraneoptera. Według części systematyków tworzą one wraz phthiraptera nadrząd Psocodea, którego przedstawiciele wystę-jjąjuż w pokładach permskich.

Współczesne gryzki dzieli się na 3 podrzędy: Trogiomorpha, 7>u-rnorpha i Psocomorpha. Formy kopalne, różniące się znacznie od idłczesnych, zalicza się do wymarłego podrzędu Permopsocina.

podrząd Trogiomorpha

Podrząd Trogiomorpha. Czułki składają się z więcej niż 20 nów. a stopy są 3-członowe, głaszczki wargowe 2-członowe. ząd obejmuje 5 rodzin rozmieszczonych głównie w ciepłych ich klimatycznych. Tylko niektóre gatunki z rodziny Trogiidae smopolitami.