DSCI2529

Zadanie 24. (0-1)

Wyjaśn(j, dlaczego polscy czytelnicy nie mogli w 1980 roku poznać twórczości Czesława Miłosza.

Tekst IX

Z Szymborskiej i Miłosza w sposób naturalny stworzyła się para, a tę relację podjął i zaprojektował Miłosz, bo Wisława by się nie odważyła — mówi zaprzyjaźniona z obojgiem profesor polonistyki, Tfcrcsa Walas. - Nie wiem, czy oni by nazwali to, co ich łączy przyjaźnią, ale na pewno jest to miły dar od losu, który im się przytrafił.

Pierwszy raz poetka spotkała Czesława Miłosza 31 stycznia 1945 roku na inaugurującym życie literackie w świeżo wyzwolonym Krakowie poranku poetyckim. Nieogrzewaną widownię Starego Tfealru wypełnia zbity tłum. Ludzie stoją w przejściach, w foyer, na schodach. W płaszczach, kożuchach, futrach, czapkach, szalikach. Chuchają w zziębnięte dłonie. W powietrzu parują ich oddechy. Po słowie wstępnym o okupacyjnym życiu literackim na scenę wychodzą poeci i czytają wiersze, utwory nieobecnych recytują aktorzy. Po każdym wystąpieniu burza oklasków. (...)

W pewnym momencie zapowiedziano kogoś o nazwisku Miłosz. Czytał swoje wiersze bez tremy i bez deklamatorskiej przesady. Tak jakby głośno myślał i nas do tego myślenia zapraszał. - No tak - powiedziałam sobie - to poezja i prawdziwy poeta. Byłam z pewnością niesprawiedliwą. Poetów ^asługuiacych na wyjątkową uwagę było tam jeszcze dwóch, trzech. Ale wyjątkowość ma szczeble. Przeczucie mi mówiło, że do Miłosza trzeba będzie nieźle zadzierać głowę. Swego onieśmielenia w stosunku do Miłosza poetka nie wyzbyta się do dziś. (...) Zresztą również w rozmowie zwraca się do niego „Wieszczu”. (...)

Miłosz przemknął przez Kraków i już w 1946 roku wyjechał na placówkę do USA. (...) Spytany, kiedy dowiedział się o istnieniu Szymborskiej, twierdzi, że wiosną 1945 roku na Krupniczej: - Pokazywano mi jedną z poetek należących do Kola Młodych jako najzdolniejszą i to chyba była ona. (...)

Osobiście poznali się, kiedy Miłosz przyjechał do Polski po raz drugi, by w październiku 1989 roku odebrać doktorat honoris causa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Spędził wtedy w Krakowie dziesięć dni, wygłosił cykl wykładów o współczesnej poezji polskiej, (...) wreszcie podjął ucztą u Wicrzynka krakowskich pisarzy, wśród nich Szymborską. Istnieją poszlaki, że wtedy właśnie przeszli na ty. (...)

Kiedy w 1993 roku dostał honorowe obywatelstwo miasta Krakowa i zaczął spędzać tam letnie miesiące, zaczął też bywać u Szymborskiej. (...)

Szymborska pamięta, że to Miłosz był jedną z pierwszych osób (dokładnie drugą), które w październiku 1996 roku gratulowały jej Nobla. Zeszła akurat na obiad w zakopiańskim Domu Pracy Twórczej „Astoria” i nalewała sobie zupy koperkowej, kiedy zadzwonił. (...)

Miłosz, od kiedy dostał Nobla, jest jak pomnik, który mówi i do którego przychodzą pielgrzymki, a Wisława nie jest posągiem. Sama Szymborska popada w popłoch, gdy pytamy ją, czy czuje się zaprzyjaźniona z Miłoszem. - Nie, nie, nie mogę tak powiedzieć -odpowiada spiesznie, jakby w obawie, że ktoś może ją podejrzewać, iż chce się przechwalać czy podszyć pod zażyłość ze sławnym człowiekiem. (...)

1 Szymborska, i Miłosz twierdzą zgodnie, że właściwie nie rozmawiają o poezji, ale czasem coś z ich rozmów przecieknie. Olóż kiedyś Czesław Miłosz zwierzył się