DSCN1712

3.1> Mdtiriofy ^na odlewy

wartości temperatur charakterystycznych w układzie metastabilnym, jest niezbędny do zrozumienia dalszych zagadnień,

lak już wspomniano, układ ten występuje w dwóch wersjach; jako układ równowagi stabilnej Fe-grafit (rys. 3.1 — łinia przerywana) oraz metastabilnej Fe-Fe₃C (rys. 3.1 § linia ciągła). W pierwszym z nich występują trzy fazy stałe: ferryt, ausenit i grafit

Ferryt (z) — międzywęzłowy roztwór stały węgla w Fe, o sieci regularnej przestrzennie centrowanej (A2) i maksymalnej rozpuszczalności węgla w żelazie, wynoszącej od 0,02% (wagowo) w temperaturze przemiany eutektoidalnej do 0/X)8% w temperaturze pokojowej. Ferryt jest składnikiem miękkim (ok_ 80 HB) o stcsunko-wo niewielkiej wytrzymałości (R* = 300 MPa) i dobrym wydłużeniu (Aj=40%).

Austenit (y) — międzywęzłowy roztwór stały węgla w Fe, o sień regularnej ściennie centrowanej (Al) i rozpuszczalności węgla od ok. 0,76% w temperaturze przemiany eutektoidalnej do 2,11% w temperaturze przemiany eutektycznej. Ma on niezłe właściwości wytrzymałościowe (R„aj750 MPa, twardość «200HB) oraz bardzo dobre własności plastyczne (A_sx 50%).

Grafit — odmiana alotropowa węgla o sieci heksagonalnej i gęstości 3^ razy mniejszej od Fe, o bardzo niskich właściwościach wytrzymałościowych ®_es20 MPa, twardość ok. 15 HB).