33.1. Formowanie polimeryzacyjne
Metoda przetwórstwa, w której zachodzą jednocześnie dwa procesy podstawowe: proces polimeryzacji w sensie syntezy ze składników elementarnych, na przykład z momerów i środków pomocniczych, oraz proces formowania gotowych do użytkowania wytworów, które mogą mieć budowę litą lub porowatą. Termin niedopuszczalny: wtrysk reaktywny.
33.2. Formowalność polimeryzacyjna
Podatność tworzywa formowanego polimeryzacyjnie na zmiany właściwości, struktury, kształtu i wymiarów, zachodzące w procesie formowania polimery-zacyjnego.
3.3.3. Metoda RIM
Formowanie polimeryzacyjne polegające na sporządzaniu reaktywnej mieszaniny polimerowej poprzez mieszanie komorowe i cykliczne wypełnianie nią pod ciśnieniem wynoszącym od 0,3 do 2,5 MPa (proces niskociśnieniowy) lub od 10 do 20 MPa (proces wysokociśnieniowy), zamkniętego gniazda formującego formy przetwórczej, gdzie ulega procesowi polimeryzacji i przemianie w wytwór lity lub porowaty, a następnie wyjęciu wytworu z gniazda. Stosuje się przede wszystkim do tworzyw uretanowych. Termin tożsamy: technika RIM. 3-3.4. Rodzaje metody RIM
Rozróżnia się cykliczne formowanie polimeryzacyjne metodą RIM jednofor-mowe (rys. 3.3.4a) i wielkoformowe oraz ciągłe formowanie polimeryzacyjne metodą RIM (rys. 3.3.4b).
3*3.5. Metoda RRIM
Formowanie polimeryzacyjne, gdzie wprowadza się napełniacz krótkowłókni-sty lub proszkowy w ilości zazwyczaj nie przekraczającej 40% objętościowo. Pospolitymi włóknami jest włókno szklane i węglowe, a proszkiem wolasto-nit, krzemionka oraz mikrokulki szklane i inne włókna, jak również proszki z różnych materiałów. Termin tożsamy: technika RRIM.
261