DSC07300

i

#

i

#

parkinsoni. Poziom P. schloenbachi występuje już we wszystkich obniżeniach paleomorfologicznych zaw ie-rających osady jury środkowej (rysunek 20), spoczywając poza sześcioma wspomnianymi wyżej wierceniami - bezpośrednio na podłożu starszym od jury środkowej Rozwinięty on jest głównie jako piaskow

vFTA-GAZ

W Bezpośrednie określenie wieku utworów kompleksu ilasto-mułowcowego w otworze Zalasowa 1 j_est ze względu na brak fauny - również niemożliwe.

Na podstawie analogii i korelacji tych utworów do udokumentowanych, jako kujaw. osadów z otworu Szufnarowa t (Moryc. Ratajska [122. 123]). można że reprezentują one ten sam wiek.

Wyższa c/.ęsc kujaw u środkowego rozwinięta jest jako poziom piaskowcowy (P. schloenbachi). Na obszarze między Krakowem - Pilznem - Szczucinem został on stwierdzony prawie w 30 otworach wiertniczych (m.in. w otworach na rysunkach iS i 19), znacznie przekraczając zasięg poziomów P. subarietis + P.

ce drobnoziarniste, szare, niekiedy zailone, z przenia-zami ilastymi lub drobniejszymi w kładkami iłowców i mułowców. Piaskowce te są na ogół bezw apniste, partie słabo zailone mają wygląd „cukrowaty". Zdarzają się również - zwłaszcza w dolnej partii - wkładki piaskowców zlepieńców atych, z okruchami skał węglanowych i grubszych fragmentów wapieni brą-zowo-różowych, a także okruchów różowych piaskowców (pemio-trias, karbon dolny?), spotykanych np. w karbonie w blisko występujących wierceniach (np. .ładow niki 5, Brzesko 1). W piaskowcach poziomu P. schloenbachi są już dość liczne szczątki fauny morskiej. Szczególnie często spotyka się w nich fragmenty małżów i krynoidów.

W wyższej partii poziomu P. schloenbachi (Jadów niki 5) w ystępują piaskowce szare i ciemnoszare. drobnoziarniste, wapniste, z licznymi zwęglonymi szczątkami roślin, a nawet węgla brunatnego. Fauny w nich nie stw ierdzono. W przeciwieństwie do otworu .ładowniki 5. w większości otworów (np.

Wiśnicz 3. Brzeźnica 1, Brzesko 1) poziom ten składa się w znaczniejszej ilości z materiału drobniejszego, politycznego. Wskazują na to głównie wyniki analizy wykresów geofizyki otworowej oraz nieliczne rdzenie. Według liczniejszych rdzeni wiertniczych pobranych w otworze Brzesko 1, są to skały ilaste i mułowcowc, wapniste, z wkładkami piaskowców szarych, silnie wapnistych i dolomitycznych, miejscami o charakterze zapiaszczonej skały węglano-

w ej. spotyka się w nich liczne szczątki skorup małży, częściowo spirytyzowanych oraz zwęglone szczątki roślin. Podkreślić należy fakt, że upady warstw w tym otworze wynoszą 15-30° (rysunek 19), co w porównaniu do prawie poziomego ułożenia warstw w innych otworach, należy do wyjątków. Może to wska-    j

zywać na zaznaczającą się niezgodność (podobnie    ■

rów nież w otworze Grądy 1) pomiędzy utworami dog-geru a wyżej ległymi, poziomo leżącymi osadami malmu. W utworach opisanego poziomu P. schloenbachi w otworze Brzesko 1, występuje dość liczna mikro-tauna, wskazująca bezsprzecznie na środowisko morskie. W innych otworach (Liplas 2, Trzebunia 2 - na S\Y od Krakowa), K. Morawska (w: [122]), stwierdziła występowanie gatunków świadczących o kujawskim wieku tych warstw.

W otworze Liplas 2 poziom P. schloenbachi wykształcony jest w typowej facji piaskowcowej. Według opisu rdzeni Jurkiewiczów'ej [111] i autora prezentowanej pracy, poziom ten w yróżnić można w głębokości 1065-1107 m. Są to głów nie piaskow ce drobnoziarniste. często ilaste, szare i jasnoszare, słabo w apniste, z wkładkami skał ilastych, zawierające -zw łaszcza w środkowej części - liczne zw ęglone fragmenty roślin. Jurkiewiczów a (op. cit.), opierając się również na oznaczeniach flory wykonanych przez Reymanówne, uważa te utwory' za osady słodkowodne, należące do okresu dolny baton - w czuł. Stwierdzone wśród tych utworów wkłady z mikrofauną (według K. Morawskiej), wskazują, że w profilu młodszego kujawu w tym rejonie, wśród znaczącego środowiska lądowego, zaznaczały się krótkotrwałe, in-gresyjne wpływy* morskie, poprzedzające zasadniczą transgresję środkowojurajską.

Kujaw górny. Ponad osadami piaszczystymi górnej części kujaw u środkow ego (poziom P. schloenbachi) występuje cienki, 3-4 ni grubości, poziom ilasto-mułowcowy, któremu przypisywany jest w iek kujawu górnego. W iek ten jest bardzo trudny do udowodnienia, gdyż rzadko się zdarza, aby utwory te były rdzeniowane i zawierały faunę umożliwiającą określenie ich przynależności stratygraficznej. Przykładem osadów zaliczanych do tego w ieku mogą być, w otworze Liplas 2. mułów ce w ystępujące w opisanych prze? Jurkiewiczów ą (op. cit.) rdzeniach z głębokości około 1062-1065 ni. Mogą być one korelowane z utworami tego wieku wielu miejsc na przedgórzu Karpat, w t\m także nawet w rejonie Lubaczowa [ 110].

272

nr 6/2006