DSCN4671(1)

Benzodiazepiny - leki przeciwlękowe, bardzo wolno usypiają

Działają na twór siatkowaty i limbiczny. Działają zwiotczająco, przeciwlękowo i przeciwdrgawkowo.

Nie działają przeciwbólowo.

Diazepam (Relanium)- wykazuje działanie uspokajające, przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe, rozluźniające mięśnie, ułatwia zasypianie

Midazolam (Dormicum) - benzodiazepina z dominującą komponentą nasenną, pozbawiona działania rozluźniającego mięśnie. W anestezjologii lek nasenny i premedykacja prze zabiegami chirurgicznymi Przy podawaniu dożylnym oba leki mogą prowadzić do depresji ośrodka oddechowego i naczynioruchowego odwracalnej po podaniu Flumazenilu -*• antagonisty receptora benzodiazepinowego.

Flunitrazepam (Rohypnol) -działa dłużej niż diazepam.

Środki zwiotczające

Suksametonium - chlorek suksametonium, sukcynylocholina, skolina, chlorsuccillin Jak acetylocholina łączy się z receptorami cholinergicznymi płytki motorycznej, prowadząc do jej depolaryzacji. Porażenie mięśni ma charakter progresywny. Obejmuje ono początkowo mięśnie twarzy i krtani, a następnie mięśnie międzyżebrowe, przeponę i pozostałe mięśnie szkieletowe.

Nie wykazuje działania na macicę ani inne mięśnie gładkie.

Nie wykazuje bezpośredniego działania na mięsień sercowy. Stymuluje jednak zwoje nerwowe i receptory muskarynowe, przez co może spowodować zaburzenia rytmu serca, włącznie z zatrzymaniem rytmu serca. Wskazania:

Krótkotrwałe zwiotczenie mięśni szkieletowych potrzebne do wykonania intubacji podczas krótkich zabiegów chirurgicznych. Pomocniczo w leczeniu drgawek wywołanych elektrowstrząsami lub przedawkowaniem leków.

^ Pancuronium bromide - Pavulon

Długo działający lek zwiotczający mięśnie szkieletowe z grupy niedepolaryzujących.

Blokuje kompetycyjnie receptory cholinergiczne płytki nerwowo-mięśniowej.

Wykazuje niewielkie zależne od dawki działanie hamujące na czynność nerwu błędnego.

Wskazania:

Lek stosowany jest podczas znieczulenia ogólnego w celu ułatwienia intubacji i zwiotczenia mięśni szkieletowych w trakcie zabiegów chirurgicznych w tym również podczas zabiegów okulistycznych. Stosowany również u pacjentów podłączonych do respiratora i leczonych oddechem kontrolowanym, u noworodków podczas transfuzji wymiennej oraz w celu łagodzenia objawów tężca. Przeciwwskazania:

Zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów z myasthenia gravis

Kurara - mieszanina 70 alkaloidów z wyciągu kory gatunków kulczyby (Strychnos).

Używana przez Indian do zatruwania strzał do łuków i dmuchawek.

Blokuje acetylocholinowe receptory nikotynowe występujące w synapsie nerwowo-mięśniowej a jest niedepolaryzującym środkiem zwiotczającym, porażającym przewodzenie nerwowo-mięśniowe. Działanie to jest wykorzystywane w anestezjologii od 1939 r. Ód 1942 stosuje się w tym celu czystą (+) -tubokurarynę. Obecnie wykorzystuje się pochodną syntetyczną o zbliżonej budowie atrakurium o lepszym profilu działania i stabilności podczas przechowywania.

Działanie jest niwelowane przez podanie niewielkich dawek neostygminy lub innych inhibitorów K acetylocholinesterazy. Spożycie kurary jest nieszkodliwe. Nie wchłania się przez przewód pokarmowy.

Gi-tJ vu '‘OjHokjWJ&Cii

Tubokuraryna -jest antagonista receptora N2 znajdującego się na płytce motorycznej mięśni poprzecznie prążkowanych. W chirurgii stosowna jako lek zwiotczający mięsnie szkieletowe w postaci chlorku d-tubokuraryny. Powoduje porażenie mięśni zewnętrznych oka oraz mięśni twarzy, szyi, brzucha, kończyn, mięśni międzyżebrowych i przepony. W większych dawkach hamuje przekaźnictwo w zwojach układu autonomicznego. Jest składnikiem kurary, obecnie otrzymywana jest syntetycznie.

Atrakurium (benzenosulfonian atrakurium)

Działanie:

Wysoce swoisty, niedepolaryzujący lek zwiotczający mięśnie szkieletowe, działający poprzez kompetycyjne blokowanie pre- i postsynaptycznych, nikotynowych receptorów cholinergicznych.