- to, co najważniejsze;
- trudne do zapamiętania;
- nigdzie nie zapisane •
Formę dostosować do celu, jakiemu ma służyć.
Skróty — łatwe do odczytania; czasem własne.
Formy notatki:
1. Pełny tekst - krótka, zwarta wypowiedź (zwrócić uwagę na jej poprawność stylistyczną);
2. Cytaty - gdy np. cudze zdania są kwintesencją problemu lub wykorzystać je w funkcji argumentu. A foryzmy i sentencje;
3. Tabele - porównanie, zestawienie, szukanie analogii i przeciwieństw;
4. Schematy (podporządkowanie myślenia literackiego wzorom, formułom np. matematycznym; schemat zachować postaci);
5. Zapis w punktach - w ten sposób ćwiczymy się w porządkowaniu elementów, z których składa się całość;
6. Plan wiązanie elementów, przy analizie i syntezie szerszych zjawisk;
7. Konspekt - przygotowanie do dłuższych samodzielnych wypowiedzi, wystąpień;
8. Tezy - dokonujemy podziału dłuższego tekstu na istotne cząstki myślowe;
9. Wniosek - zwięzłe, jasne zapisywanie spostrzeżeń, ocen. syntez;
10. Pytanie - stawianie problemów, pytania do tekstu, sobie zadawane;
11. Wykres - rozbiór zdań;
12. Rysunek (por. Koncert życzeń Różewicza).
Notatka analityczna: utrwala poszczególne etapy pracy...
Notatka syntetyzująca: łączenie elementów w całość (od szczegółu do uogólnień, od poszczególnych faktów i stwierdzeń do charakterystyki ogólnej). Taka notatka zawiera podstawowe sądy, wnioski, główne tezy wynikające z interpretacji utworu, zdefiniowanie pojęć literackich lub gramatycznych.