erynus

Erinus • erynus

Scrophulariaceae

Erinus alpinus erynus alpejski

Hiszpania, Austria

Zwarte ciemnozielone poduszki wysokości 3 4 cm. Liście łopat-kowate, tępo ząbkowane i rzadko owłosione, tworzą rozetki. Kwiaty średnicy 5-8 mm, w odcieniach różu lub białe, wzdłuż łodygi dł. 10-15 cm. Kwitnie obficie w maju czerwcu.

Uroczy „lokator" spękanych i zwietrzałych skał wapiennych zamulonych niewielkimi ilościami ziemi. Korzenie wrastają głęboko w szczeliny w poszukiwaniu wody, na którą erynus ma niewielkie zapotrzebowanie. Na skalniaku będzie wdzięczny za miejsca w wąskich przesmykach między kamieniami. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione. Mrozoodporność dostateczna, lecz starsze, obficie kwitnące rozetki mogą wymarzać.

Zawiązuje dużo nasion i sam się rozsiewa. Rozmnażanie przez podział nie zawsze skuteczne, gdyż źle znosi przesadzanie. Prostszym sposobem jest rozsianie świeżo zebranych nasion na powierzchni podłoża w upatrzonych miejscach.