Foto2272

Schemat nr 3. Relacje kierującego akcją ratowniczą z organami zarządzania kryzysowego

w zależności od skali i charakteru zdarzenia

*

MIEJSCE ZDARZENIA

REAGOWANIE

KRYZYSOWE

KIERUJĄCY

AKCJĄ RATOWNICZĄ

(KAR)

Prowadzenie akcji ratowniczej:

•    Oddziaływanie na podległe siły na miejscu zdarzenia, zgodnie

z przyjętymi procedurami i planami ratowniczymi, w celu wykonania określonych czynności ratowniczych poprzez:

1)    określanie rodzaju działań ratowniczych,

2)    wydawanie rozkazów lub poleceń,

3)    ostrzeganie podległych sil o wielkości i rodzajach zagrożenia oraz ewentualnym stopniu ryzyka planowanego działania ratowniczego.

•    Wydawanie decyzji administracyjnych m in.: ł) o ewakuacji,

2) o przejęciu mienia na czas działań.

SYTUACJA KRYZYSOWA

+

ZARZĄDZANIE

KRYZYSOWE

WOJEWODA

*    Zapewnienie współdziałania wszystkich organów administracji rządowej I samorządowej działających w województwie I kierowanie ich działalnością

w zakresie likwidacji sytuacji kryzysowej I usuwania jej skutków.

*    Wydawanie poleceń obowiązujących wszystkie organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego działające w województwie.

*    Zapewnienie wsparcia przez SHy Zbrojne RP.

*    Uruchomienie sił krajowego systemu ratowniczo--gaśniczego do działań poza obszarem prowadzenia akcji ratowniczej.

STAROSTA

*    Wydawanie poleceń podjęcia działań zgodnie z właściwością organu.

*    Kierowanie wspólnymi działaniami powiatowej administracji zespolonej.

*    Zapewnienie tącznośd na potrzeby koordynacji działań.

*    Wsparcie KAR zasobami powiatowego magazynu przeciwpowodziowego.

*    Uruchomienie powiatowych sił krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego do działań poza obszarem prowadzenia akcji ratowniczej.

WÓJT

*    Ewakuacja prewencyjna ludności

*    Zapewnienie odzieży osobom po dekontamlnacjl

*    Pomoc socjalna dla osób poszkodowanych i ewakuowanych.

*    Wsparcie KAR zasobami gminnego magazynu przeciwpowodziowego.

*    Uruchomienie jednostek gminnych OSP do działań poza obszarem akcji ratowniczej.

Ź/ódlo: Opracowanie u/lasnc.

Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Ustawa określa zadania w zakresie zapewnienia pomocy każdej osobie znajdującej się w stanic nagłego zagrożenia zdrowotnego. Podstawowym dokumentem planistycznym jest wojewódzki plan działania systemu ratownictwa medycznego^{1 2 3 4}’ sporządzany przez wojewodę i zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Plan obejmuje lokalizację jednostek systemu i zasady koordynacji działań pomiędzy nimi. Nie obejmuje natomiast zasad koordynacji jednostek systemu z innymi podmiotami ratowniczymi. Medycznymi czynnościami ratunkowymi kieruje osoba wskazana przez dyspozytora medycznego. Postępowanie kierującego, zgodnie z ustawą, powinny opisywać standardy wydane przez ministra właściwego do spraw zdrowia⁴*. Ustawa nie przyznała kierującemu statusu organu ani innych szczególnych uprawmień. Natomiast w przypadku, gdy ratownictwo medyczne realizowane jest w czasie działań z zakresu gaszenia pożarów, ratownictwa chemicznego, ekologicznego lub technicznego, kierowanie jest prowadzone przez kierującego działaniem ratowniczym w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie przeciwpożarowej. W takiej sytuacji kierujący medycznymi czynnościami ratowniczymi koordynuje te czynności i wspomaga kierującego działaniem ratowniczym⁴⁷. Praktyka pokazuje, że właśnie ten zapis jest podstawą organizacji wspólnych działań straży pożarnej i zespołów ratownictwa medycznego.

Ustawa o Policji⁴⁴. Policja, jako formaq'a powołana do ochrony bezpieczeństwa ludzi, prowadzi czynności w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń. Ustawa o Policji wprost wskazuje tylko na jeden przypadek wsparcia działań policji przez inny podmiot - jeżeli użycie uzbrojonych oddziałów i pododdziałów policji okaże się niewystarczające, do pomocy im mogą być użyte oddziały i pododdziały Sil Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej⁴’. Poza tym przypadkiem ani omawiana ustawa, ani inny akt prawa powszechnego nie definiuje organi-zaqi, organów czy instytucji współpracujących z jednostkami policji. Jedyną formą nawiązania współpracy z podmiotami zewnętrznymi jest żądanie pomocy przez policjanta wykonującego czynność w trybie art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o Policji. Jednakże ten tryb ma zastosowanie tylko i wyłącznie do prowadzenia wspólnych działań, a nie np. w przypadku potrzeby wspólnych ćwiczeń. Ponadto ani ustawa o Policji, ani inny akt prawa powszechnego nie definiuje osoby odpowiedzialnej za kierowanie czynnościami na miejscu działań. Generalnie organem administracji jest każdy policjant w toku wykonywania czynności ustawowych. Natomiast zgodnie z zarządzeniem, nr 213 Komendanta Głównego Policji w sprawie metod i form przygotowania

! 43

1

^4J Arb 21 ust. I usuwy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2

⁴⁴ W chwili opracowywania niniejszej publilucii standardy tc nie były jeszcze opublikowane,

3

⁴⁷ Art. 42 ust. I usuwy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

4

* Usuwax dnia 6 kwietnia 19.90 t. o Policji (tekst jedn. DiUx 2007 r. nr 43, poi 277 ze zm.). ^4ł Tamże, arb IR ust. 3-