Foto2325

Zadania RCB związane z zagadnieniami obronnymi i współpraca w tym zakresie z podmiotami międzynarodowymi zostanie omówiona w jednym z kolejnych rozdziałów Warto jednak zauważyć nowe podejście zastosowane w omawianej ustawie. Do tej pory kwestie zagrożeń zewnętrznych i wewnętrznych były w Polsce traktowane odrębnie (odrębne ustawy, odrębne struktury realizujące). W myśl omawianej ustawy struktury zarządzania kryzysowego mają być w sposób jednakowy przygotowywane do realizacji zadań, niezależnie, czy mają one charakter wewnętrzny, czy zewnętrzny. W efekcie zrezygnowano z wdrażania odrębnego systemu zarządzania na wypadek zagrożenia konfliktem polityczno-militarnym (Narodowy System Pogotowia Kryzysowego) na rzecz włączenia planów i procedur z tego obszaru do rutynowych zadań organów i podmiotów zarządzania kryzysowego.

Art. 11.

2. Do zadań Centrum [RCB] należy:

(...)

10) realizacja zadań z zakresu zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; lOa) współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym.

Co prawda zadania te zostały już omówione w rozdziale poświęconym roli ABW w zarządzaniu kryzysowym, należy jednak jeszcze raz podkreślić, że RCB w żadnym przypadku nie odpowiada za zapobieganie i przeciwdziałanie terroryzmowi, jak to bywało czasami błędnie interpretowane przez media i ekspertów. Jest to zadanie służb dysponujących uprawnieniami i możliwościami prowadzenia pracy operacyjnej. Natomiast powyższy zapis powinien być rozumiany w ten sposób, że RCB odpowiada za realizację zadań z zakresu „skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym" - czyli za zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków takich zdarzeń. Są to głównie zadania z zakresu przygotowania systemu bezpieczeństwa, infrastruktury i procedur reagowania nakierowanych na minimalizację lub wręcz eliminację ewentualnych skutków zdarzeń terrorystycznych. Ma to szczególne znaczenie przy ochronie IK, gdzie właściwie zaprojektowane rozwiązania techniczne mogą sprawić, że nawet po przeprowadzeniu ataku terrorystycznego jego skurki dla ludności będą znikome.

Art. 11.

2. Do zadań Centrum [RCB] należy:

(...)

11) realizacja zadań planistycznych i programowych z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej, w tym opracowywanie i aktualizacja załącznika funkcjonalnego do Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego dotyczącego ochrony

infrastruktury krytycznej, a także współpraca, jako krajowy punkt kontaktowy, z instytucjami Unii Europejskiej i Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz ich krajami członkowskimi w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej;

■ ■

13) przygotowanie projektu zarządzenia Prezesa Rady Ministrów, o którym mowa w art. 7 ust. 4.

Przez realizację zadań programowych i planistycznych z zakresu ochrony IK należy rozumieć przygotowanie NPOIK oraz innych niezbędnych dokumentów. Dodatkowo RCB odpowiada za przygotowanie oraz aktualizację załącznika funkcjonalnego do KPZK dotyczącego priorytetów w zakresie ochrony oraz odtwarzania IK, Należy przez to rozumieć ustalenie, która infrastruktura ma zostać potraktowana priorytetowo w przypadku pojawienia się zagrożenia lub awarii. Trzeba jednak pamiętać, że obowiązek ochrony i podtrzymania funkcjonowania infrastruktury ustawa nakłada na jej posiadacza. Państwo tylko wspiera właścicieli i posiadaczy IK, ale ich nie zastępuje.

Kolejnym zadaniem, jakie ustawodawca nałożył na RCB, jest pełnienie funkqi punktu kontaktowego w ramach współpracy Polski z instytucjami Unii Europejskiej oraz Organizacją Traktatu Północnoadantyckiego oraz ich krajami członkowskimi w obszarze ochrony IK. W ramach tej współpracy RCB jest odpowiedzialne za skoordynowanie, w porozumieniu z właściwymi ministrami oraz kierownikami urzędów centralnych, stanowiska Polski odnośnie prac prowadzonych na forum tych organizacji.

W przypadku Unii Europejskiej współpraca w obszarze ochrony IK wynika z wdrożonego Europejskiego Programu Ochrony Infrastruktury Krytycznej (EPOIK)'*⁴, którego kluczowym elementem jest dyrektywa Rady z dnia 8 grud-

^IM Początkiem prac nad tematyką związaną z ochroną IK był 2004 t, kiedy Rada Europejska na twoim czerwcowym posiedzeniu zwróciła się do Komis|i Europejskiej o opracowanie ogólnci strategii ochrony IK. Juz w październiku 2004 r, komisja Europejska przyjęła komunikat w sprawie ochrony IK w walce z terroryzmem, w którym zawarto propozycje usprawnienia europejskich systemów zapobiegania atakom terrorystycznym wymierzonym przeciwko IK, a także zwiększenia gotowości i zdolności reagowania na takie ataki. W listopadzie 2005 r. Komisja przyjęła Zieloną Księgę w sprawie europejskiego programu ochrony IK, której celem było uzyskanie możliwie szerokiego spektrum opinii i stanowisk odnoszących się do sposobów, jakie Komisja mogłaby zastosować przy opracowywaniu EPOIK i sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej (Crihcal Infrastrucutre Warning Information NetWork. CIW1N). W grudniu 2005 r Rada do spraw Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych przyjęła konkluzję w sprawie założeń do EPOIK, opierając ochronę IK na koncepcji ochrony tejże przed wszelkimi rodzajami ryzyka z zagrożeniami terrorystycznymi jako priorytetowymi Na EPOIK składają się przede wszystkim następujące instrumenty

—    dyrektywa Rady i dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskie! IK oraz oceny potrzeb w zakresie jej ochrony,

—    decyzja Rady z dnia 12 lutego 2007 r. w sprawie szczegółowego programu .Zapobieganie, gotowość i zarządzanie skutkami terroryzmu i innymi rodtaiami ryzyka dla bezpieczeństwa*, stanowiącego część ogólnego programu w sprawie bezpieczeństwa i ochrony wolności na lata 2007-2013, którego jednym z celów jest wspieranie państw członkowskich w działaniach związanych z przygotowaniem do ochrony IK,

—    sieć ostrzegania o zagrożeniach dla IK (obecnie w fazie pilotażowej)

149