Foto2328

Art. 21.

Obowiązek podjęcia działań w zakresie zarządzania kryzysowego spoczywa na tym organie właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego, który pierwszy otrzymał informację o wystąpieniu zagrożenia. Organ ten niezwłocznie informuje o zaistniałym zdarzeniu organy odpowiednio wyższego i niższego szczebla, przedstawiając jednocześnie swoją ocenę sytuacji oraz informację o zamierzonych działaniach.

W każdej instytucji, jak i w każdym systemie decyzyjnym - a takim jest niewątpliwie system zarządzania kryzysowego - kluczową kwestią pozostaje organizacja systemu obiegu informacji, obiegu wielokierunkowego. Chodzi bowiem nie tylko o proste relaq‘e pomiędzy podmiotami nadrzędnymi i podległymi, ale również o relacje poziome, tj. pomiędzy podmiotami tego samego szczebla organizacyjnego czy decyzyjnego. Jest rzeczą niezwykle ważną wyważenie relacji w tym systemie tak, by z jednej strony uniknąć zarówno niepotrzebnej formalizacji czy nadmiaru relacji i związków, z drugiej - chaosu i niedoinformowania na wszystkich szczeblach decyzyjnych i organizacyjnych.

Nie ulega wątpliwości, że niższe szczeble zarządzania kryzysowego winny zarówno informować szczeble wyższe o swych działaniach, jak i być przez nie informowane w zakresie niezbędnym dla właściwego realizowania swych kompetencji ustawowych. Powinny również, szczególnie w trakcie sytuacji kryzysowej, informować się nawzajem o rozwoju sytuacji na równoległym szczeblu decyzyjnym, w tym przypadku na równoległym szczeblu podziału terytorialnego (sąsiednie gminy, powiaty, województwa). Należy jednak pamiętać, że nie w każdym przypadku będzie obowiązywać zasada powszechnego dostępu do informacji. Wyjątkiem, podyktowanym obowiązującą w zakresie obiegu informacji niejawnych zasadą „need to ktioiv”> będą kwestie związane z ochroną 1K oraz zagadnienia związane z realizacją zadań z zakresu zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym. Obiegu informacji w systemie zarządzania kryzysowego nie należy mylnie utożsamiać z obiegiem decyzji w tym systemie oraz ze szczeblami odpowiedzialności za działania i decyzje. Zgodnie z zacytowanym art. 21 uzk organy zarządzania kryzysowego obowiązuje zasada subsydiarności. Oznacza ona w tym przypadku, że dla ustawodawcy rzeczą kluczową w systemie jest szybkość reakcji, której podporządkowano inne, formalne uwarunkowania decyzyjne. Nawet więc jeśli pierwszy informację o zdarzeniu powziął szczebel „niewłaściwy” ze względu na skalę, miejsce zdarzenia lub swoje kompetencje, to zobowiązany jest do podjęcia stosownych, lezących w jego możliwościach działań. Ma to zapobiec znanej z administracji techniki odsuwania od siebie odpowiedzialności pod pozorem rzekomych uwarunkowań formalno-prawnych.

Drugą kluczową kwestią dla ustawodawcy jest szybkość obiegu informacji o zdarzeniu. Pierwszym reagującym może być szczebel nieposiadający właściwych

1 155