Wojna rosyjsko-tureeka (1477-1878) w bul|inłuc) hH&orwjarraln ImIkm ^ nazwą .wojna wyzwdkidsk/ (OcBoóoAMre^iu Bo<iwa). pW- u> Amm jy|ł do wyzwolenia ziem bułgarskich i ustanowienia pamtwa bulgarducnb ia okzzji wyszły na jaw sprzeczne interesy mocarstw ruroprnkjch. co 4opJ joto do poważnego konfliku dyplomatycznego. Zarówno bowiem dU Wi Brytanii* jak i Austro-Węgier interwencja Rosji w sprawie narodów baAuJ oznaczała niepożądane rozszerzenie jej wpływów. Działania militarne m/gr się na Bałkanach i na Kaukazie. Dowództwo armii rosyjskiej ołnął car Ali der II ( * Car Wyzwoliciel), co wskazywało na miejsce tej wojny w wy** y imperialnych. Decydujące znaczenie miały walki rozgrywające mc na ziemia garskich, a zwłaszcza zdobycie Swisztowa (27-28 VI 1877), opanowanie i ważnej strategicznie przełęczy —► Szipka (VII 1877 - 1 1878), zakończone zdoby ciem miasta oblężenie Sofii (31 XII 1877 - 4 I 1878), zwycięstwo pod Szejnowem (911878) i zdobycie Płowdiwu (16 I 1878). Ponadto w bułgarskiej pamięci naro dowej zapisało się także spalenie (wskutek wygranej przez Turków bitwy) Starej Zagory (31 VI 1877) i wielomiesięczne (ostatecznie jednak zwycięskie dla Rosji) oblężenie PJewny (20 VII - 10 XII 1877). W szeregach armii rosyjskiej walczy! także oddział ochotników bułgarskich (6i>/rrapcKOTO oirb/raetme) dowodzony prze/ gen. Nikołaja Stoletowa. Bułgarzy byli przydzieleni do oddziału gen. Jostfa Hurki i uczestniczyli w kilku najważniejszych bitwach. Największą sławę zdobyli podczas bohaterskiej obrony Szipki. Opanowanie terenów na południe od Starej Płaniny i wkroczenie do Adrianopola (20 I 1878) otworzyło Rosjanom drogę do Konstan
\ D