Image 117

li

Wielkość produkcji maksymalizująca zysk (Q_e) wyznacza punkt równowagi monopolu w krótkim okresie czasu. Monopol pełny sam wyznacza cenę sprzedaży swoich produktów i koryguje ją w zależności od reakcji popytu. W punkcie równowagi monopol może ustalić cenę maksymalną (7 900 zł w przykładzie licz-bowym), po której sprzeda wszystkie wytworzone produkty maksymalizujące zysk monopolu. Jest to cena monopolowa.

Cena monopolowa wyznaczona jest w punkcie przecięcia się krzywej popytu z wielkością produkcji maksymalizującą zysk monopolu.

Wykres 115. Cena monopolowa

Określenie poziomu ceny monopolowej polega na wyznaczeniu wielkości Q maksymalizującej zysk a następnie, biorąc pod uwagę daną krzywą popytu, na wyznaczeniu ceny maksymalnej, po której te rozmiary produkcji mogą być sprzedane.

ZYSK I STRATA MONOPOLU

Podobnie jak przedsiębiorstwo doskonale konkurencyjne także monopol może osiągać w punkcie równowagi krótkookresowej zysk dodatni, zerowy a nawet zysk ujemny (stratę). Przypomnijmy, że w teorii ekonomii zysk maksymalny ■ może być dodatni lub ujemny (strata minimalna). Jeżeli celem monopolu jest maksymalizacja zysku, wówczas nie może on wyznaczać ceny i wielkości produkcji w sposób dowolny. Monopol musi uwzględnić ograniczenia rynkowe ~ w postaci krzywej popytu na swoje produkty a także danych kosztów produkcji (danej technologii i cen czynników produkcji).

Fakt, że przedsiębiorstwo posiada pozycję monopolu pełnego nie gwarantuje j osiągania zysku pozytywnego. Monopol pełny może być nierentowny, czyli przy* nosić straty a nie zyski ekonomiczne ze swojej działalności.

Wykres 116. Zysk dodatni i strata monopolu

Zysk monopolu odpowiada różnicy między przychodem całkowitym i kosztem całkowitym (PC_p - KC). Zysk monopolu jest maksymalny wówczas, kiedy różnica ta jest największa. Równocześnie dla rozmiarów produkcji maksymalizujących zysk przychód marginalny zrównuje się z kosztem marginalnym (PM_p = KM).

Na wykresie 116A przychód całkowity w punkcie równowagi monopolu odpowiada płaszczyźnie prostokąta 0PCQe (wielkość produkcji maksymalizującej zysk razy cena monopolowa). Koszt całkowity monopolu wynosi: KC = BQ_e. 0Q_e (koszt całkowity przeciętny razy wielkość produkcji maksymalizującej zysk). Koszt całkowity wyznacza płaszczyzna prostokąta 0ABQ₈.

Zysk monopolu (zakreskowany obszar prostokąta APCB) jest dodatni (PC_p - KC).

Na wykresie 116B mamy do czynienia ze stratą monopolu. Ponieważ KC (prostokąt 0ACQJ jest większy od PC (prostokąt 0PBQ_e) monopol osiąga zysk negatywny (prostokąt PACB). Monopol może kontynuować wytwarzanie wielkości Q_e produkcji o ile strata będzie mniejsza od kosztu stałego całkowitego (KSC). Oznacza to, że cena monopolowa powinna być większa (lub co najmniej równa) od kosztu zmiennego przeciętnego (P I KZP).

Jeżeli cena jest mniejsza od KZP (P < KZP) w punkcie maksymalizacji zysku (np. KZP jest mniejszy od Q_eB), wówczas monopol powinien zamknąć przedsiębiorstwo i zaprzestać produkcji. Jeśli P > KZP monopol może w dalszym ciągu wytwarzać produkcję Q_e, mimo że nie pokrywa ona całości kosztów stałych monopolu.

krzywa podaży monopolu w krótkim okresie czasu

Krzywą podaży przedsiębiorstwa doskonale konkurencyjnego wyprowadzaliś-^mV z krzywej kosztów marginalnych. Następnie, dodając krzywe podaży poszczególnych przedsiębiorstw dochodziliśmy do krzywej podaży gałęzi przemysłu.

Podaż przedsiębiorstwa definiujemy jako zależność funkcjonalną między ceną rynkową i wielkością produkcji, którą przedsiębiorstwo oferuje (może zaoferować i jest skłonne zaoferować) do sprzedaży na rynku. Zakładamy, że ^k|żywe kosztów przedsiębiorstwa są dane.

235