Image 140

143

—    małe tarcie i moment bezwładności,

—    odpowmosć na ciężkie warunki pracy (temperatura, wstrząsy i wibracje),

~ brak podzespołów wymagających okresowej wymiany.

Wadą jest zaś stosunkowo mała rozróżnialność sygnału, co prowadzi do stosunkowo dużej szerokości elementarnego znaku kodowego (~1 mm).

Rys. 6.6. Przetwornik magnetyczny [6]. 1 - tarcza kodowa, 2 - wałek wejściowy, 3 - głowica odczytująca, 4 - korpus, 5 - osłony, 6 - płyty montażowe

Do prawidłowego przetwarzania informacji, pochodzącej z przetwornika, na elementach kodowych stosuje się odpowiednie ułożenie poszczególnych sekcji, wynikające z przyjętego systemu kodowania. Stosuje się następujące kody [6,29]:

a)    dla przetworników jednodekadowych, tj. z jednym elementem kodowym i jednym systemem kodowania:

—    dwójkowy,

—    Graya;

b)    dla przetworników wiełodekadowych, tj. z kilkoma elementami kodowymi i dwoma systemami kodowania:

—    metoda V,

—    dwójkowo-dziesiętny (BCD),

—    Wattsa.