IMG00092

92

Przekroje    1    2    3    4    Przekroje 12    3    4

Rys. 8.1.3h-i. Wyniki projektowego obliczania wału    Rys. 8.1.4h-i. Wyniki projektowego obliczania wału

(zmieniony kierunek obracania)    (zmieniony kierunek obracania)

Rys. 8.1.5. Wał z osadzonymi i otoczającymi częściami

PARAMETRY ZADANE: - schemat obliczeniowego wału

- rozstaw podpór	L	mm'
-    długość wysięgowego odcinka wału -    odległość od podpory do punktu	Li	mm	^1 (6-2);
przykładania sił w zazębieniu	L2	mm
- wymiary kół	dw2	mm	(5.3.1 p. 1);
- siły w zazębieniu obciążające wał	P12, Pr2. Pa2	N	(5.3.1 p. 6);
- obciążenie zewnętrzne wału	Pvy, 7	N; st (2);
- przenoszony moment obrotowy	T=Tj	N-m	(tabl. 2.4);

-    zmiana kierunku obracania wału (jest czy nie ma);

-    materiał wału (dobiera konstruktor)    (8.3.1).

ZALECANA KOLEJNOŚĆ OBLICZEŃ WAŁU

1.    Ustala się punkty przykładania, kierunek i wartości sił obciążających wał w płaszczyźnie YOZ (rys. 8.1.3a, 8.1.4a).

2.    Ustala się punkty przykładania, kierunek i wartości sił obciążających wał w płaszczyźnie XOZ (rys. 8.1.3c, 8.1.4c).

3.    Oblicza się reakcje R_by i R_cy, N w podporach B i E w płaszczyźnie YOZ (rys. 8.1.3a, 8.1.4a).

4.    Oblicza się reakcje Rbx i Rex, N w podporach B i E w płaszczyźnie XOZ (rys. 8.1.3c, 8.1.4c).

5.    Oblicza się wypadkowe reakcje Rb i R_e ^w podporach ^{6i £}’^N R_b=jR^{1 2}b+R²by‘, R_e=lRl+Rly'.

6.    Oblicza się momenty gnące w charakterystycznych punktach wału i przedstawia wykres momentów gnących Mgy, N-m w płaszczyźnie YOZ (rys. 8.1.3b, 8.1.4b).

7.    Oblicza się momenty gnące w charakterystycznych punktach wału i przedstawia wykres momentów gnących Mgx, N m w płaszczyźnie XOZ (rys. 8.1.3d, 8.1.4d).

8.    Oblicza się wypadkowe momenty gnące M_g w charakterystycznych punktach wału M_g = +M_gy\ N-m i przedstawia wykres M_g (rys. 8.1.3e, 8.1.4e).

9.    Przedstawia się wykres momentów skręcających T, N-m przenoszonych przez wał (rys. 8.1.3f, 8.1,4f).

10.    Oblicza się momenty gnące zastępcze Mgz (dla dominującego zginania) w charakterystycznych punktach wału Mgz= \jM_g+(a T)², N-m i przedstawia wykres Mgz (rys. 8.1.3g, 8.1.4g),

gdzie: a =Z_g0 l(2Z_S0) ~ /3/2 w przypadku zmiany kierunku obracania wału;

a =Z_g01(2 Z_sj) = Z_g0 /(4 Z_so) ~ /3/4 w przypadku stałości kierunku obracania wału;

Z_go, Z_so, Zsj (tabl. 19.2.1).

11.    Oblicza się teoretyczną linię przekrojów wału (średnice wału dla szeregu przekrojów, mm)

</teor= Hm_sz -10³/(0,1 k_go)

i przedstawia wykres d_Xcor, mm (rys. 8.1.3h, 8.1.4h), gdzie k_go=Z_go/x_z - dopuszczalne naprężenia na obustronne zginanie dla materiału wału; x_z = (4...5) - współczynnik zapasu wytrzymałości.

12.    Teoretyczna linia przekrojów wału obrysowywana jest rzeczywistym przekrojem mając na uwadze, że ^d_teor (rys. 8.1.3i, 8.1.4i) z uwzględnieniem konstrukcyjnych, technologicznych oraz montażowych wymagań (8.1.2).

13.    Otrzymana w ten sposób konstrukcja wału z osadzonymi na wale i otoczającymi wał częściami i zespołami jest przedstawiona na rys. 8.1.5.

1

   Obliczenie reakcji podporowych R_b i R_e zaleca się wykonać z równań ’ZM_b(c) = 0. Równanie E F_x(y)= 0 będzie sprawdzianem poprawności obliczeń.

2

   Na schematach obliczeniowych wału kierunek reakcji podaje się w sposób odpowiadający dodatnej ich wartości.

3

   Obliczenia średnic wału d _tcor zaleca się wykonać dla szeregu przekrojów (przez (10... 15) mm długości wału).

Cd. na nast. stronie.