img117

we urządzenia napylające, które wykorzystują tarcie jako główny rodzaj elektryzowania proszku. Wielkość i biegun powstałych ładunków zależą od wielu czynników, np. rodzaju tworzywa, struktury powierzchni, oporu właściwego, wilgotności powietrza, czasu, a przede wszystkim od konstrukcji pistoletu. Lot naładowanych elektrycznie cząstek proszku w kierunku przedmiotu odbywa się w wyniku działania następujących sił (rys. 9):

-    siły elektrostatycznej - f,

-    siły pola elektrycznego - F,

-    siły ciążenia - P.

Siła elektrostatyczna powstająca w niejednorodnym polu elektrycznym od spolaryzowanego ładunku cząsteczki i działająca w kierunku korony elektrody określona jest wzorem:

f = E-

dE

dx

S³

s-1 E + 2

(3)

gdzie:

x - odległość od osi korony elektrody do cząsteczki,

S - odległość między elektrodami.

Siła pola elektrycznego F określona jest ładunkiem cząsteczki i działa w kierunku pola.

F = E² R² .

E + 2

Siła f jest bardzo mała w porównaniu z siłą F.

P = — rcR³ • y • g ,

3 ^{r y}

o

©

E

dE

di

Rys. 9. Schemat sił działających na naładowaną cząstkę w przestrzeni między elektrodami: 1 - elektroda koronująca, 2 - uziemiony przedmiot, f - siła elektrostatyczna, F- siła pola elektrycznego, P- siła ciążenia

Cechy wpływające na lot cząstek proszku od dyszy do napylonego przedmiotu:

a)    wielkość ładunku elektrycznego,

b)    średnia średnica cząsteczki proszku (optymalna mieści się w granicach od 20 do 110 pm),

c)    kulisty kształt cząstek proszku,

d)    minimum wewnętrznych sił odchylających takich jak: turbuletny strumień powietrza,

e)    ciężar jednostkowy proszku y odgrywa podwójną rolę,

-    proszek o dużym ciężarze jednostkowym przyspieszony w głowicy pistoletu wykazuje bezwładność mechaniczną

-    na proszek o dużym ciężarze jednostkowym duży wpływ ma przyspieszenie ziemskie.