img151

posiewie brzegi płytki uszczelnia się plasteliną, odcinając dostęp tlenu do wnętrza płytki. Drobnoustroje tlenowe, wykorzystując do swojego rozwoju tlen, stwarzają sprzyjające warunki do rozwoju bakterii beztlenowych. Przy sprawdzaniu, jaki jest stosunek do tlenu badanych drobnoustrojów, są pomocne hodowle prowadzone w probówkach z wysokim słupkiem agarowym lub żelatynowym. Badany materiał pobrany jałowym drucikiem umieszcza się w probówce przez nakłucie słupka agarowego. Po inkubacji obserwuje się wzrost drobnoustrojów. Jeśli bakterie rozwinęły się w górnym odcinku pożywki, gdzie dostępność tlenu jest największa, mamy do czynienia z bakteriami tlenowymi (Bacillus, Pseudomonas), jeśli w dolnym odcinku - z bakteriami beztlenowymi (Clostridium, Bacteroides). Jeśli wzrost nastąpił wzdłuż ukłucia, to bakterie są względnymi beztlenowcami (.Escherichia coli, Pseudomonas mirabilis).

Metody fizyczne. Bakterie beztlenowe można hodować w urządzeniach zwanych anaerostatami, gdzie powietrze zastępuje się gazem obojętnym, np. dwutlenkiem węgla lub azotem. Inną metodą jest hodowla na podłożu Wilsona-Blaira, gdzie na zestalone podłoże Wilsona-Blaira, z zaszczepionym uprzednio materiałem, wylewa się cienką warstwę agaru wodnego, odcinającego dostęp tlenu. W metodach probówkowych jako warstwę odcinającą dostęp tlenu można zastosować również płynną, jałową parafinę, po uprzednim usunięciu tlenu z pożywki przez 15-20-minutowe gotowanie jej na łaźni wodnej.

Metody chemiczne. Najczęściej są stosowane w hodowlach probówkowych z użyciem związków chemicznych pochłaniających tlen: pyrogallolu, węglanu potasu, ziemi okrzemkowej. Po wykonaniu wysiewu drobnoustrojów na skosie, część korka z waty wystającą nad brzeg probówki należy odciąć, wcisnąć na ok. 1 cm w głąb probówki i nasączyć 0,5 cm³ 20% kwasu pyro-gallolowego i 0,5 cm³ nasyconego roztworu węglanu sodu lub wapnia. Następnie probówkę natychmiast zamknąć korkiem gumowym, by odciąć dopływ powietrza z zewnątrz. Pyrogallol w warunkach alkalicznych pochłania tlen zawarty w probówce, stwarzając w ten sposób warunki beztlenowe.

Metody mieszane. Są połączeniem wymienionych wcześniej metod. Wśród nich można wyróżnić hodowlę na pożywce Wrzoska, w której tlen zawarty w podłożu jest absorbowany przez kawałki wątroby, a od tlenu pożywka jest oddzielona warstwą płynnej, jałowej parafiny.

Po przeprowadzeniu przeszczepień podłoże wraz z badanym materiałem poddaje się procesowi inkubacji w termostatach (cieplarkach), w temperaturze zależnej od optimum wzrostu, jaki mają badane grupy drobnoustrojów. Drobnoustroje psychrofiłne inkubujemy zazwyczaj w tern. 20°C, drobnoustroje mezofilne w temp. 30-40°C, a drobnoustroje termofilne w temp. 55-60°C.

75