img189

chloraminy. Skuteczność działania wolnego chloru zależy od pH wody, gdyż w różnych jej odczynach może dominować jedna lub druga forma chloru, np. przy niskim pH dominuje HOC1 (niewielka jest ilość Cl₂), gdy pH wzrasta do 5, następuje przechodzenie HOC1 w (^-0C1), natomiast dalsze przesuwanie się poziomu pH w kierunku alkalicznym jeszcze bardziej zwiększa szybkość dysocjacji, a tym samym procentową zawartość (~OCl). Przy pH 9 prawie cały wolny chlor znajduje się w postaci (~0C1). Chlorowanie jest procesem pozwalającym na usunięcie w 99,9% z wody bakterii i wirusów, przy czym stosowane stężenia tego środka dezynfekcyjnego wynoszą od 0,02 do 10³ mg/dm³ - w zależności od rodzaju mikroorganizmów, pH wody i form czynnego chloru. W praktyce wodociągowej zaleca się stosowanie bakteriobójczej dawki standardowej wynoszącej 1-2 mg wolnego chloru przy czasie kontaktu 20-30 minut.

Nadmanganian potasu (KMn0₄). Mimo swoich właściwości bakteriobójczych, nie znalazł on szerszego zastosowania jako środek dezynfekcyjny. Powodem jest barwa, która powstaje po rozpuszczeniu tego związku w wodzie. Jest to bardzo skuteczny środek do usuwania złego smaku i zapachu wody, powstałego na skutek występowania w niej dużych ilości związków organicznych. Dobre wyniki daje również stosowanie KMn0₄ do utleniania żelaza i manganu w wodach podziemnych, a następnie usunięcie ich przez flokulację i filtrację.

13.5. Organizmy występujące w wodzie do picia

Mimo stosowania różnych technik i procesów uzdatniania oraz dezynfekcji wody, bardzo często do przewodów wodociągowych dostają się różnorodne drobnoustroje, które mogą pochodzić wprost z filtrów lub dostawać się z zewnątrz w wyniku nieszczelności spojeń rur lub uszkodzenia przewodów wodociągowych. Do ważniejszych drobnoustrojów występujących w rurach wodociągowych należą:

•    bakterie żelazowe: Gallionenella ferruginea, Leptotrix ochraceae, Creno-trix polyspora, które ze względu na swoje właściwości morfologiczne i fizjologiczne mogą tworzyć w przewodach osady wodorotlenku żelazowego i powodować zarastanie rur wodociągowych;

•    bakterie manganowe: Leptotrix echinata, które magazynują wodorotlenek manganu, tworząc osady zanieczyszczające przewody wodociągowe;

•    bakterie siarkowe: Beggiatoa alba, Beggiatoa mirabilis, Thiotrix nivea, Thiotrix tenuis, które rozwijają się masowo na filtrach i rozkładają związki organiczne, wydzielając toksyczny H₂S.

114