-w próbach dotyczących badań nad mianem i liczbą paciorkowców kałowych na pożywce z azydkiem sodu i błękitem bromotymolo-wym za wynik dodatni (+) uznaje się probówki, w których nastąpiła zmiana zabarwienia pożywki z niebieskiej na żółtą. Na podstawie prób dodatnich określić miano paciorkowców kałowych i NPL paciorkowców kałowych w 100 cm3 wody lub w 1 g świeżej masy osadu, określić zgodnie z metodyką opisaną w rozdziale 11. -uzyskane wyniki dotyczące poszczególnych oznaczeń sanitarno--bakteriologicznych wody jeziornej i osadów dennych zestawić w tabeli 14.2 i odnieść do obowiązujących norm;
- wyciągnąć wnioski o czystości bakteriologicznej badanych prób, zwrócić uwagę na ewentualne rodzaje i źródła zanieczyszczenia.
Gleba jest doskonałym siedliskiem dla drobnoustrojów, które występują w niej w dużych ilościach i w dużej różnorodności. Dzięki jej złożonej strukturze, w niezwykle małych objętościach występują równocześnie lito-, hydro- i atmosfera. Stanowią ją stałe koloidy mineralne, do których przylegają drobnoustroje i koloidy organiczne, występujące w postaci związków humusowych, roztworów glebowych, które tworzy woda z rozpuszczonymi związkami organicznymi i mineralnymi oraz gazy. Złożona struktura gleb sprawia, że w tym samym środowisku i w tym samym czasie mogą przebiegać równocześnie przeciwstawne procesy biologiczne, np. utlenianie i redukcja, rozkład i synteza. Gleba jest układem ożywionym, a zamieszkujące ją organizmy, prowadzące różnorodne procesy biogeochemiczne, powodują utrzymanie w glebie stanu swoistej równowagi. Istnieje wyraźna współzależność między trzema podstawowymi jej elementami, tj. glebą, drobnoustrojami i roślinami. Istotny jest udział drobnoustrojów w funkcjonowaniu takiego ekosystemu, jakim jest gleba. Wyjaśnienie produktywności gleby, przemian materii organicznej, tempa jej rozkładu i syntezy wymaga poznania udziału drobnoustrojów w tych procesach. Proces humifikacji w glebie jest przede wszystkim procesem mikrobiologicznym, w którym główną rolę odgrywają bakterie, promieniowce i grzyby. Polega on na rozkładzie w masie organicznej łatwo przyswajalnych i trudniej rozkładalnych związków, syntezie nowych i hydrolizie enzymatycznej obumarłych komórek mikroorganizmów.
Drobnoustroje stanowią najszybciej reagujący składnik biocenozy gleb, co jest uwarunkowane właściwą dla nich różnorodnością funkcji bioche-
128