img281

148

reakcjami chemicznymi pomiędzy składnikami spoiwa i agresywnymi składnikami środowiska (agresywność kwasowa, węglanowa, amonowa, magnezowa, siarczanowa).

7.3.1. DESTRUKCJA MROZOWA BETONU

Głównymi czynnikami wpływającymi na mrozoodporność betonu są stopień jego nasycenia wodą i mikrostruktura porów zaczynu cementowego. Woda nie zamarza w porach żelowych, gdyż są one zbyt małe, aby mogły powstawać trwałe zarodki lodu. Ważną rolę odgrywa przepuszczalność betonu. Woda dostaje się do niego w wyniku podciągania kapilarnego lub łatwiej, gdy beton znajduje się pod jednostronnym parciem wody pod ciśnieniem. Czynnikiem destrukcyjnym jest wzrost objętości wody nasycającej beton o 9% przy jej przejściu w lód, co wywołuje ciśnienie krystalizacji powodujące rozsadzanie porów. Pęcznienie jest proporcjonalne do stopnia nasycenia betonu. Ogólną zależność mrozoodporności w funkcji stopnia nasycenia betonu wodą przedstawiono na rysunku 7.4. Jednocześnie woda wypierana przez lód z kapilar wywiera na beton ciśnienie hydrauliczne, zależne od oporów przepływu, a więc od przepuszczalności zaczynu oddzielającego pory.

100

80

60

40

20

			O	r-W^r <f </>	5-3—3 >	t
					<f
					LU......0...
				<	S o o * <■

60    65    70    75    80    85    90

stopień nasycenia [%]

95

100

o

c

o

CL,

■o

o

o

N

O

J-t

£

JM

’3

c

>%

N

o

Cl,

Rys. 7.4. Wpływ stopnia nasycenia betonu wodą na jego mrozoodporność

Bardzo istotny wpływ na zniszczenie betonu ma jego wiek w chwili pierwszego zamrożenia. Beton, któremu „pozwolono” wyschnąć, przy ponownym nawilżeniu absorbuje bowiem znacznie mniej wody, niż ilość, którą wcześniej utracił. Przykładowy wpływ, jaki ma wiek betonu w chwili pierwszego zamrożenia na jego wzrost objętości pokazano na rysunku 7.5.

Najlepszym sposobem zwiększenia odporności betonu na zamarzanie jest napowietrzanie. Rzeczą istotną jest również, by beton posiadał niską wartość w/c, tak aby objętość porów kapilarnych była mała oraz zasadnicza część hydratacji cementu