DSC07797

reakcjami chemicznymi pomiędzy składnikami spoiwa i agresywnymi składnikami środowiska (agresywność kwasowa, węglanowa, amonowa, magnezowa, siarczanowa).

7.3.1. DESTRUKCJA MROZOWA BETONU

Głównymi czynnikami wpływającymi na mrozoodporność betonu są stopień jego nasycenia wodą i mikrostruktura porów zaczynu cementowego. Woda nie zamarza w porach żelowych, gdyż są one zbyt małe, aby mogły powstawać trwałe zarodki lodu. Ważną rolę odgrywa przepuszczalność betonu. Woda dostaje się do niego w wyniku podciągania kapilarnego lub łatwiej, gdy beton znajduje się pod jednostronnym parciem wody pod ciśnieniem. Czynnikiem destrukcyjnym jest wzrost objętości wody nasycającej beton o 9% przy jej przejściu w lód, co wywołuje ciśnienie krystalizacji powodujące rozsadzanie porów. Pęcznienie jest proporcjonalne do stopnia nasycenia betonu. Ogólną zależność mrozoodporności w funkcji stopnia nasycenia betonu wodą przedstawiono na rysunku 7.4. Jednocześnie woda wypierana przez lód z kapilar wywiera na beton ciśnienie hydrauliczne, zależne od oporów przepływu, a więc od przepuszczalności zaczynu oddzielającego pory.

o

-co

100

80

60

20

f <*>■■ ooo-			o	—1 E o ©o	i o > o	>
					o
					o
				<	8 o 2.5	% O®	O ©oo O A o

65

85

90

95

100

stopień nasycenia [%]

O

G

c

o

O.

'U

o

o

N

O

Lm

e

'a

g

60

Rys. 7.4. Wpływ stopnia nasycenia betonu wodą na jego mrozoodporność

Bardzo istotny wpływ na zniszczenie betonu ma jego wiek w chwili pierwszego zamrożenia. Beton, któremu „pozwolono*’ wyschnąć, przy ponownym nawilżeniu absorbuje bowiem znacznie mniej wody, niż ilość, którą wcześniej utracił. Przykładowy wpływ, jaki ma wiek betonu w chwili pierwszego zamrożenia na jego wzrost objętości pokazano na rysunku 7.5.

Najlepszym sposobem zwiększenia odporności betonu na zamarzanie jest napowietrzanie. Rzeczą istotną jest również, by beton posiadał niską wartość w/c, tak aby objętość porów kapilarnych była mała oraz zasadnicza część hydratacji cementu