‘>0
Część 1. Podstawy teoretyczne ubezpieczeniu społecznego
Rozdział IV. Schemat ideowy metody ubezpieczenia interpretacja społeczna
91
o
•w
o
c
o o
N D) 0 0
fc) |
0 C__
CL O
c
03
E
Oj
3
ro
'c
co
N
co
N
w
=5
E
>*
t!
CL
O
c
0
0
N
O
0
.2 -to jj-O
.2* |
-o =g «
0 iii 13 N N O)
l— (/) (D
o_ j*: ł_
3
c
0
Ć7
UJ
*
.o aT .q
0> |śi 0j
co
-*C
N
0
C
co
'c
3
co
N
0
CO
>
N
UJ
N
O
UJ
D.
N
UJ
m
3
<
O
o
H
Ul
co
> i
N
.2 N c ^ co £-
£ 1 co ro n i;
c
0
2 N
5 u o © ■* a
N, N
nr 0
‘i -0
o w A N
O 5
.5 .5 'E c 0 0
N N O U 0 0
a a.
N N 0 0 A A
3 3
E
<> > 0 T3
■o O
CO* 0
Ci i
cc .
>*
"O
O
-t—» 0
« M W T3 N "D
0 Ol 0
N o
A
<6
c
£
Ol
o
o
s§
■N
stosując różne formy przymusu zarządzania1, w zasadzie uprzedza to zarządzanie, które wynika dopiero z inicjatywy samych przedsiębiorstw i gospodarstw domowych. Należy leż wskazać na występowanie ze strony państwa przedsięwzięć prewencyjnych (ograniczających ryzyko); domeną państwa jest prewencja ogólna2. Duże znaczenie mają również zabiegi państwa dotyczące kształtowania społecznej świadomości i przezorności ubezpieczeniowej (podnoszenia poziomu wiedzy ubezpieczeniowej i doskonalenia umiejętności umożliwiających racjonalne korzystanie z ochrony ubezpieczeniowej). Wreszcie, w kompetencji państwa są regulacje prawne działalności ubezpieczeniowej, wpływające na instytucjonalizację rynku ubezpieczeń. Chodzi tu o stosowanie w działalności ubezpieczeniowej określonych instytucji-norm (zezwolenie na działalność, sprawowanie nadzoru nad działalnością, dawanie gwarancji związanych z działalnością) oraz o powoływanie instytucji-organów (wprowadzających i egzekwujących te normy). Instytucjonalizacja ta w dużej mierze przesądza o prowadzonej polityce ubezpieczeniowej.
Z ubezpieczeniowego punktu widzenia inicjatywa zarządzania ze strony pań-Ntwa dotyczy przede wszystkim: 1) stosowania obowiązku (przymusu, powinności, nakazu) ubezpieczenia w postaci ubezpieczeń obowiązkowych oraz 2) organizacji Nystemu zabezpieczenia społecznego, w którym może mieć zastosowanie metoda ubezpieczenia (zasada ubezpieczeniowa). Rozumując konsekwentnie, można stwierdzić, że przedsiębiorstwa z własnej inicjatywy zarządzają swoimi ryzykami metodą ubezpieczenia w sytuacji określonej przez istniejący obowiązek ubezpieczenia (obowiązek ubezpieczenia występuje przed dobrowolnością ochrony ubezpieczeniowej), a gospodarstwa domowe z własnej inicjatywy zarządzają swoimi ryzykami, korzystając z ochrony ubezpieczeniowej w sytuacji określonej przez istniejący przymus ubezpieczenia3 oraz przez system zabezpieczenia społecznego.
Podsumowując, w zarządzaniu „cudzymi” ryzykami, państwo może stosować:
- zarządzanie poprzez przedsięwzięcia prewencyjne;
- zarządzanie poprzez przymus zarządzania;
- zarządzanie poprzez obowiązek ubezpieczenia;
- zarządzanie poprzez system zabezpieczenia społecznego;
- zarządzanie poprzez kształtowanie świadomości ubezpieczeniowej;
- zarządzanie poprzez regulacje rynku ubezpieczeniowego.
Pytanie trzecie: „jak zarządzać ryzykiem?” - dotyczy wyboru metody tego zarządzania. Szczególną metodą zarządzania ryzykiem jest niewątpliwie metoda ubezpieczenia (ubezpieczenie; ochrona ubezpieczeniowa; ubezpieczeniowe zarządzanie ryzykiem). Należy tutaj podkreślić, iż racjonalne zarządzanie ryzykiem polegajed-
1 Wystarczy jako przykłady podać wprowadzenie przepisów przeciwpożarowych oraz obowiązki nakładane na pracownika i pracodawcę w zakresie zabezpieczenia społecznego.
2 Przykładem może być budowa wałów przeciwpowodziowych.
3 W Polsce w zasadzie dotyczy on gospodarstw domowych posiadających samochód lub (już wkrótce) niebc/plci /ucho psa, a w szerszym rozumieniu niektórych członków gospodarstw domowych, zobowiązany! h do mwait ta umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawodowej.