IMGP6289

M fUKRN AT 3S I.UHI.INA : W VBOR '•SM

Kiedy pustując wołają.

Ciebie nie barzo słuchają.

Poleci-ż je w moją Stróżą:

²⁰⁰ Uźnysz, iżca sobą wstrwożą;

Nie trzebać ich larwą straszyć. Będąć jej u mnie mieć dosyć⁴ Tą rzeczą kupca poduszczył;

On się do Zeny obrócił.

^3nfl Spytał: „Drogoli go dasz,

W którymże się barzo kochasz?⁴* On rzekł: ,,Daj trzydzieści groszy. Boć nie baczę, by był droższy; Alemci go nie przedrożył.

Iżbym go rad rychlej pozbył⁴⁴.

Kupiec, iż tako tam był. Pieniądze zań hnet odliczył,

A po tym go za rękę wziął,

K miastu z nim społem pociągnął. ³⁰⁵ Więc kiedy do miasta przyszli A do swej gospody weszli.

Dzieci Ezopa użrżały,

Które u matki siedziały.

Uźrzawszy go jęły płakać,

³¹⁰ Oczy od niego odwracać.

Bojąc się tako żadnego:

Mnimały, aby co złego.

Ezop się temu rozśmieje: „Widzisz, panie, co się dzieje.

^3,5 Otoś początek oglądał

Tych rzeczy, com obiecował.

w. 287: pnstować — swawolić, dokazywać, w. 289: poleci-ż — polećże; stróża — nadzór, opieka, w. 290: wstrwożyć sobą — przestraszyć się. w. 291: larwa — straszydło, mara. w. 293: tą rzeczą — por. w. 217.

W- 294: Zeny — dopełniacz 1. P- od Zenas.

w.