IMGP6295

BI KRN AT Z LUBLINA: WYBÓR PISM

Gdy w śmianiu usta rozdziewiał A zęby na nie oszczerzał.

I mówili miedzy sobą:

*⁷⁰ ,,Brzuchem sie śmieje, a nie gębą Kto. jak żyw. taki dziw widział. Iżby kiedy brzuch zęby miał?

Spytajmy go, co za rzecz miał. Iż sie tako rozkosznie śmiał: „Powiedzże nam, miły brachu.

Co cię przywiodło ku śmiechu*'.

A on temu, co go pytał: „Bombaj: babę — odpowiedział — Odstąp precz, wałaski capie.

** Ocz mię pytasz tako głupie?" Wnet odstąpił on, co pytał.

Bo sie barzo był zasromał;

A potym mu pokój dali. lże sie jego słów bali.

Potym Ksantus szedł do kupca:

J „Zacz dawasz tego to gędżca?

/ On rzekł: „Za sto złotych go dam. Bo go sam też niemal tak mam". Widząc Ksantus, iż ten drogo,

** 1 jął mówić do drugiego:

A tyś, synu, z ziemie której?"

On mu rzekł: „Jestem z Libijej".

■    m| |Bk żyto — w prd.: tak żyto.

■    473: rzecz — tu: przyczyna.

■Mię bombox babę — przekleństwo greckie przytaczano przez średniowiecznych łacinników.

w. 479: uoiaiki — wołoski (w oryg. lac. pecua Thalassica, w niemlackim przekładzie Steinhbvela stinckender bock — śmierdzący cap).

w. 480: ocz — o co; głupie — głupio.

w. 486: zacz — za co, za ile.

w. 492: Libia — nazwa nadawana w starożytności Afryce Fół“ nocne), szczególnie na wschód od Nilu. Brlicknor (Szopy