IMGP6285

10 BIERNAT Z ŁUW INA: WYBÓR PISM

Krzywdy bitego żałował. ^m Śmiele na rataja powstał.

Takimi go słowy karał:

„Przecz go bijesz bez przyczyny? Nie masz do niego żadnej winy; Snadźby nigdy nierad przestał,

^,so Iżefcy nas nie kołatał.

Ty sam roboty nie robisz,

A nad nami grozy stroisz; Pochlebować ci nie”umiem,

A toć wszystko panu powiem*'.

¹⁹⁵    Zen as dziano ratajowi.

I dziwował sie Ezópówi,

Iż mu sie tako zastawiał I już roztropnie* wymawiał.

I jął sobie tako radzić; ^m ..Muszę ja pierwej uprzedzić.

Aby mię ten nie osoczył:

A tak bych włodarstwo stracił**.

Wsiadł na klusię, do miasta jał A takie słowa ku panu miał: „Panie mój, Bóg ci pomagaj,

A łaskawie mię wysłuchaj!“

Rzekł mu pan: „Co to nowego? Przecz cię widzę tak zlękłego?^u Rzekł: „Cuda sie tam zstały,

*• Które nigdy nie bywały:

Ezop, on me\yplnik sprośny.

w. 174: krzywdy bitego żałował •— tu: upomniał się o krzywdą bitego.

w, 180: kołatać — tu: bić.

w. 187: zastawiać się [konwij — postawić się, stawiać czoło, sprzeciwiać się.

189: sobie radzić — tu: mówić do siebie.

191: osoczyć — oskarżyć.

193: klusię — bydlę, zwierzę juczne; jał — jechał. 201: sprośny — tu: wstrętny, szpetny, potworny.

i 4 je*