l5

I#2 LunoMinsKi WYBÓR pism

rc¹go głowę gtnlnspraw i zabaw opiera się Ale często choć mu się stół zaprzątnie, nie zaprzątnie mu się głowa bynnmnicj, któro i nawięcej robiąc może nakłonić i do uciech kiedy zechce bez uszczerbku spraw, u to pochodzi x luenoścl i przytomności umysłu no wszelką stroni: gotowego ^T“ — Potym obróciwszy się ku skryptom rzecze znowu: — „Owo zda mi się, że respons na ową inslrukcyją, co w ostatniej Radzie była czytana. Dziwna rzecz, że tale prędko przyszedł ten respons“.

Odpowie Ewander. — ..Dziś też dopiero doszedł mię przez tę posztę. i jcszczom go nic dobrze u ważył, ale przeczytajmy go ;cano i uważmy z sobą lepiej". — Począł tedy Ewander czytać go, a Artaksos pilno słuchał 1 do każdego niemal punktu przymówił się ¹.

Przeczytawszy wszytko rzekł Artakses: — ..Cudowna to nurcz. że ci ludzie nic mogą żadną miarą przestać¹ tego stylu szkolnego, tych makaronizmów niepotrzebnych. Mogłoby się to było półarkuszem wszytko sprawić, co tu ledwo nie pół godziny czytaliśmy

A Ewander na to: — To rzecz prawdziwa, że tc Mylę nadęte nie powinny by mieć ceny między statystami ". którzy na sensach, nie na wierszach, mądrość fundują". — „To rzecz prawdziwa — potwierdził Artakses — ?.«• ludzie godni nie mieliby takich spam pana t ’¹ ani pisać, ani mówić. Bo oto widzimy, że wszytkic grube narody, co do nas albo od wschodu, albo od północy przyjeidżają. przynoszą ramoty ^u nadziane takimi pe-rvjodami^u, że ledwo ostoją się na papierze. Tylko tego C2ekuć. żeby litery — wziąwszy dusze — albo skakały jeszcze po arkuszu, albo z tym w tykwy ¹¹ poszły,

co je czyta".

—    „To prawda — rzecze Ewander — dobra to bardzo refloksyja, żc wszył kie pogańskie narody najdumniej zwykły mówić. Owo słyszeray nieraz listy, co od Porty¹⁸ przychodzą albo arabskie, albo perskie. To w nich one epitety foremne, podobieństwa zaś niepodobne. Jeśli wpadną ^,T w słońce albo w gwiazdy, to juz ledwie w piętnastym wierszu z jasności się wyciemnią Jeśli w ogród, to tam > róże i lilije, i partery ^ł* i cyprysy, i cedry. ledwo nie od palmy aż samego czosnku tej deskrypcyjej nawąchamy się, jeżeli zaś w przykłady. to tam i błazen stanie się Ciceronem, i Seneka żołnierzem, i Aleksander arcykapłanem, i Sardanapalus filozofem, tak będzie własne 1 podobne przyrównanie, ale z łaski Bożej przecie u nas nie tak nieważne style³¹. Juz nasz wiek i ludzie dosyć wypolerowali dowcip, ze się togo ustrzec mogą".

—    „Pozwalam nn to — rzecze Artakses — ale przędę r.lłę jeszcze potrzeba do doskonałości stylu. Nie dosyć to imitować autorów, lepiej być samemu autorem A starsi¹³ kogo naśladowali? Rozum ich a rozsądek służył im za autorów- Teraz zaś rozumieją, że ten lepiej mówi, co cytuje autora, choćby lada co mówił, niż ten, co rozsądną a węzłowa tą rzecz powie, a nie cytuje nikogo

'* prryjndy — okresy, zdania.

'* pójŁi *» tykuy — xa łby ilę wodiie.

Porta — radu i«uftańika ^,r wpadną — zaczną przytaczać.

'* r )oiuo<rt tlę wyciemnią — z jasności przejdą w dcń ** partery — grządki: w oryg. błędnie: patery. ^w triaxn« » podobne — właściwe i prawdopodobne. ⁿ ałrtrożr.e style — tu: bezwartościowe sposoby pisania, wyrażania się.

" starsi — tu- starożytni, antyczni pisarze.

1

omiń — mnóstwu. ciżba. nadmiar.

nn Wi.-i lką ifronę — do wszelkich spraw, zajęć.

' przymówił — doi.ic.Tyl swoje uwagi.

' przettai — zaprzątać, porzucić

’¹ Juz na długo przed Konarskim występuje tu autor przeciw pustej rctarycznofci i makaronizmom

¹¹ itajwita — mą¹ stanu, zajmujący się oamnle polityką. spampanaui (z włos.) — beztreściowa, pyzanłkowata gadanina

¹¹ ramota — pisanina (w znaczeniu lekceważącym).